CD

Dystopia, part II is alweer het zestiende studioalbum van Royal Hunt, de van origine Deense band die inmiddels  33 jaar bestaat. Inmiddels is de bezetting rond oprichter André Anderson al een aantal jaren stabiel met frontman DC Cooper, bassist Andreas Passmark, snarenvirtuoos Jonas Larsen en achter de drumkit Andreas Johansson.

Gary Hughes is al meer dan 25 jaar de roerganger van deze Engelse band die zijn composities vertolkt. Naast Ten heeft Hughes ook nog een solocarrière in een vergelijkbare stijl als de melodieuze rock die hij met Ten gehore brengt. Ondanks de nodige wisselingen in de samenstelling van de band blijft het geluid van Ten eigenlijk hetzelfde. Niet vreemd als je bedenkt dat Hughes alle composities op Something Wicked This Way Comes voor zijn rekening neemt en in de studio vrijwel alle zang, het ondersteunende gitaarspel en de programming verzorgt.

Illusions, het vijfde album van de Canadese heavy rockers van Borealis, heeft inmiddels enkele malen in mijn cd-speler vertoefd. Mijn conclusie luidt dat het kwintet met voorman Matt Marinelli opnieuw een goed stuk werk heeft afgeleverd. De band heeft tijdens de pandemie de tijd gehad en genomen om de puntjes op de i te zetten en dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Stilistisch zijn er geen schokkende veranderingen; de muziek is meestentijds behoorlijk bombastisch en naar mijn smaak  net iets te veel ‘dicht geplamuurd’.

Ambition is niet het eerste, maar het derde soloalbum van Tommy Shaw, die de meeste bekendheid geniet als gitarist-zanger van de uit Chicago afkomstige band Styx, waarmee Shaw tussen 1979 en 1984 een aantal platen opnam. Daarnaast speelde Shaw bij de Damn Yankees en maakte hij een verdienstelijk album met Jack Blades (Night Ranger).

De Zweedse metalband Therion viert dit jaar zijn 35-jarig bestaan. In al die jaren is gitarist Christofer Johnsson de enige constante factor gebleken. Hij is tevens de man die vrijwel alles bedenkt, hoewel vast bandlid en zanger Thomas Vikström zeker een handje helpt. Leviathan II is het tweede deel van een trilogie over de mythologische reuzenslang die, als alles volgens plan verloopt, eind volgend jaar wordt voltooid met deel III.

Gitarist Frank Badenhop viert zijn 10-jarig jubileum met FB1964 met Malleus Maleficarum, het zesde album. Bijgestaan door een vaste kern van muzikanten op bas, drums en toetsen heeft de man weer een keur aan zowel vrouwelijke als mannelijke gitaristen, vocalisten en enkele andere instrumentalisten weten te strikken voor dit project. Het handelt over de ‘heksenhamer’, een vijftiende eeuws handboek ter verdelging van heksen.

Van Edguy horen we helaas niets meer, maar de voormalige frontman Tobias Sammet blijft druk in de weer met zijn metalopera’s. Drie jaar na Moonglow presenteert Sammet het dertiende album van Avantasia. Is er iets nieuws onder de zon? Nee, niet echt: de muziek neigt soms naar powermetal en de mildere stukken naar gepolijste symfonische metal.

Kings Of Mercia is een nieuwe band met oude bekenden die de krachten hebben gebundeld om een wat commerciëler album te maken. Het gaat om  Jim Matheos (gitaar, Fates Warning), Steve Overland (zang, FM), Simon Phillips (drums, onder meer ex-Toto) en Joey Vera (bas, Fates Warning). Als je weet dat het album ruim drie kwartier klokt en tien tracks bevat, dan is duidelijk dat het om korte nummers met een kop en een staart gaat.

Met de cd At The Gate completeert Glass Hammer de zogeheten Skallagrim-trilogie. Het album bevat een dik uur muziek die vooral doet denken aan Yes in een wat steviger jasje. Een heerlijk stukje instrumentale muziek is North To North en in tracks als Savage en All Alone komt de hardrock iets meer om de hoek kijken. De zang wordt grotendeels verzorgd door Hannah Pryor, wier stem mij niet steeds even goed bevalt.

Ray Alder, de zanger van Fates Warning, grijpt met het album A-Z terug op zijn eigen jeugd tijdens welke bands als Journey zeer populair waren. De elf composities zijn goed voor 51 minuten muziek die veelal tussen AOR en progmetal in hangen.