CD

Ook de veteranen van Queensrÿche hebben tijdens de covid-pandemie niet stilgezeten en zijn de studio ingedoken met producer Zeuss, die al sinds 2012 met de band werkt. Oudgedienden Michael Wilton (gitaar) en Eddie Jackson (bas) worden al enige tijd bijgestaan door Todd La Torre (zang), Casey Grillo (drums, ex-Kamelot) en Mike Stone (gitaar). Inclusief de cover Rebel Yell van Billy Idol klokt Digital Noise Alliance ruim een uur.

Alan Parsons is een fenomeen, want wie kent hem niet als producer, geluidsvirtuoos en componist van tal van schitterende nummers voor The Alan Parsons Project (APP)? De man werd vorig jaar geridderd door de Britse vorstin vanwege zijn verdienste voor de muziek van Britse bodem. Hij houdt al jaren de muziek van het APP levend met zijn live projectshows. Gelukkig komt er ook af en toe nieuw werk uit, zoals nu, zo’n drie jaar na het laatste album The Secret (2019).

Bands als Nightwish, Within Temptation en After Forever behoorden tot de grondleggers van het female fronted metalgenre. Daar voegt zich nu een nieuwe naam bij, namelijk Epinikion, dat ‘hymne voor de overwinnaar’ betekent. De kern van de band bestaat uit Renate de Boer (piano, keyboards) en Robert Tangerman (gitaar).

Darryl Way (74), de voormalige violist van Curved Air en Darryl Way’s Wolf, blijft verbazen. Op het hier besproken album The Rock Artist’s Progress schreef en speelde hij muziek die geïnspireerd is op en die hoort bij een boek dat werd geschreven door de gepensioneerde freelance muziekjournalist Charles Shorwell. Het verhaal gaat over de gefingeerde Royal College Of Music student Daniel Luckham die zijn opleiding eind jaren zestig afbrak om rockmuzikant te worden.

Het Poolse kwartet Diatom presenteert na het gelijknamige debuut uit 2019 de opvolger Sól. Het rond de drie kwartier klokkende album telt negen composities die in het Pools worden gezongen, inclusief ‘grunten’ en ‘shouten’. Alle nummers duren zo rond de vijf minuten. Daar het kwartet geen toetsenist in de gelederen heeft, maar wel een als gastmuzikant, zijn de toetsen louter ter garnering van de opgediende muzikale maaltijden.

Altesia, de progmetalformatie afkomstig uit Bordeaux (Frankrijk), brengt met Embryo zijn tweede langspeler uit als opvolger van het in 2019 uitgebrachte album Paragon Circus. De zeven composities zijn samen goed voor een krap uurtje muziek die qua stijl een grote diversiteit aan invloeden laat horen. Terwijl de zang aardig wat weg heeft van die van Ross Jennings (Haken) varieert de muziek van niet extreem harde progmetal tot jazz en volksmuziek.

Caravaggio, een nieuwkomer uit Italië, verrast met een mediterraan progressief hardrockalbum, althans zo wordt de muziek van deze band omschreven. Naar mijn mening valt dat etiket hardrock echter te betwisten. De melodieuze muziek heeft zo veel mediterrane elementen en fragmenten met bouzouki, accordeon en fretloos basspel dat ze nauwelijks hardrock genoemd kan worden. De stem van zanger Vittorio Balleria is ook verre van wat je typisch hardrock zou noemen.

Na een klaarblijkelijk succesvolle release van Easy With The Heartaches, een zogenaamd ‘verloren’ soloalbum van zanger Peter Goalby (ex-Uriah Heep), is hier dan I Will Come Runnin’, een tweede en laatste album. De cd bevat tien tracks waaronder voornamelijk muziek uit de periode dat hij Uriah Heep net had verlaten tot en met Little Piece Of Heaven, het laatste nummer dat hij schreef voordat hij de muziekbusiness vaarwel zei.

Mike Ian is een multi-instrumentalist uit New Jersey (VS). De man is van origine gitarist en drummer, maar hij heeft zich gaandeweg ook bekwaamd in het bespelen van andere instrumenten, zoals piano, toetsen, bas, banjo en pedal-steelgitaar. Ook de fijne kneepjes van de geluidstechnicus en de producer kreeg hij onder de knie en bovendien is hij in staat om muziek te orkestreren. Ian is dus van vele markten thuis en hij bewees dat op diverse albums die van genre variëren van jazz en pop tot orkestraal en zelfs country.

De in Belfast geboren Simon McBride zal voor liefhebbers van Deep Purple geen onbekende zijn, want hij speelde zowel in de band van Don Airey als in die van Ian Gillan en hij is op diverse albums van de twee leden van Deep Purple te vinden. Ook nam hij een album op met Snakecharmer, dat een tip kreeg in iO Pages. Nadat hij op 15-jarige leeftijd de ‘Guitarist Of The Year’ werd als ‘Child Prodigy’, besloot hij in 2008 voor een solocarrière te gaan.