CD

De recentelijk – tot zijn grote verdriet – nagenoeg blind geworden Robby Valentine, brengt met Embrace The Unknown zijn dertiende soloalbum uit. Ondanks de handicap van sterk zijn verminderde gezichtsvermogen zag Valentine kans om alles zelf op te nemen. Dat is op zich al een indrukwekkende prestatie. Zijn muzikale stijl is onveranderd; het is een machtig mooie mix van Queen, melodieuze popmuziek en progrock, compleet met klassieke invloeden.

Over productiviteit van Pattern-Seeking Animals valt niet te klagen. Deze Amerikaanse viermansformatie bestaat uit drie leden van Spock’s Beard plus componist, toetsenist, en multi-instrumentalist John Boegehold, die ook voor Spock’s Beard songs aanlevert. De band heeft een andere benadering voor wat betreft de muzikale invloeden en andersoortige songteksten. Maar het is vooral het veel zwoelere stemhgebruik van Ted Leonard die zorgt voor een verschuiving van prog naar meer moderne, melodieuze pop.

Wat gebeurt er als je vier door de wol geverfde topmuzikanten bij elkaar op het podium zet met puike apparatuur, ‘state of the art’ opnametechniek en in een ambiance met een dolenthousiast publiek? Je raadt het al: een geweldig album met ruim 53 minuten instrumentale progfusion, precies in het straatje waarin toetsenist Derek Sherinian en drummer Simon Phillips zich zo graag bevinden.

Het enig overgebleven lid van de succesvolle bezetting van de jaren zeventig van de Britse symfonische rockband Renaissance, is zangeres Annie Haslam. Zij wilde haar 75^ste verjaardag het liefst vieren met een prachtig concert compleet met kamerorkest. Haar hartenwens ging op 21 oktober 2022 in vervulling in het Keswick Theatre, Glenside PA USA.

Jawel, maar liefst 34 jaar na het succesvolle soloalbum Can’t Look Away van Trevor Rabin is hier dan eindelijk de opvolger! Op Rio heeft Rabin, naar eigen zeggen, gewoon gedaan waarin hij zin had. De thans 69-jarige Rabin pende tien nummers. Hij bespeelde het overgrote deel van de instrumenten zelf en hij ontwierp ook de cover. Lou Molino speelt drums op enkele tracks. De openingstrack is een stevige rocker, waarin Rabin laat horen dat zijn stem nog krachtig en jeugdig klinkt.

Seventh Wonder is geen onbekende, want deze Zweedse progmetalband staat reeds met drie recensies op de website. Frontiers Records brengt nu de eerste vier albums opnieuw uit, helaas niet uitgebreid of geremasterd, maar wel met nieuwe teksten en ook voor het eerst op vinyl. Naast The Great Escape (2010), Welcome To Atlanta Live (2015) en Tiara (2018) is hun eersteling Become uit 2005 echter nooit besproken voor deze website, vandaar dat ik nu wel aandacht schenk aan dit album.

Het uit Norfolk (UK) afkomstige trio Stealing The Fire bracht in 1999 het debuutalbum Hot Ice And Wondrous Strange Snow uit. Opvolger King Of Shadows verscheen pas in 2020! Dat album is niet overigens niet besproken op deze website. Relatief snel komt de band nu met A Raven For A Dove, het derde album waarin elementen uit symfonische rock, spacerock en elektronische muziek zijn verenigd. Er staan slechts vijf tracks op, maar die zijn samen wel goed voor de respectabele lengte van ruim een uur en opgenomen tussen 1998 en 2023!

Celestial Songs, het vijfde studioalbum van het duo Geoff Downes (The Buggles, Asia, Yes, Icon) en Chris Braide onder de naam Downes Braide Association (DBA) is een feit. Op dit album prijken elf nieuwe songs, samen goed voor ruim 67 minuten muziek. De muziek doet in veel opzichten deels denken aan Asia en Icon.

De Schotse band Comedy Of Errors is voor het tijdschrift iO Pages hofleverancier van superlatieven, want de band scoorde sinds de heroprichting rond 2011 maar liefst drie ‘vette krenten’ en een ‘tip’ van de vijf albums die de band uitbracht. Threnody For A Dead Queen, het zesde album, komt relatief snel na voorganger Time Machine. Er staan acht nummers op waaronder drie epics en een totale lengte van krap een uur.

Sinds onze landgenoot-zanger Arno Menses en gitarist Markus Steffen in 2007 de band Sieges Even vaarwel zeiden, zijn er ‘slechts’ vijf albums verschenen van Subsignal. A Poetry Of Rain is het zesde. La Muerta was in 2018 het laatste studioalbum van de band dat in iO Pages werd gewaardeerd met het predicaat ‘vette krent’. De negen tracks op A Poetry Of Rain zijn – samen met een grotendeels akoestische bonustrack – goed voor ruim 53 minuten muziek.