CD

Freedom Of Speech, het debuutalbum van de Duits-Zweedse band Mentalist, brengt geen verbluffende verrassingen. Maar liefst dertien tracks, goed voor bijna zeventig minuten muziek, werden gemixt en gemasterd door de ooit van Everon bekende Christian Moos. Oliver Palotai (Kamelot) was verantwoordelijk voor de toetsen en de orkestraties, die de composities van gitaristen Kai Stringer en Peter Moog nadrukkelijk opleuken.

Al meer dan 35 jaar is Fates Warning een boegbeeld in gitaar- georiënteerde progressieve metal. Frontman Ray Alder is er ook al drie decennia bij, bassist Joey Vera ruim twintig jaar, oprichter Jim Matheos is nog immer de drijvende kracht en drummer Bobby Jarzombek is inmiddels ook al meer dan tien jaar bij deze band. Dit solide kwartet presenteert op Long Day Good Night dertien nummers die goed zijn voor bijna vijf kwartier progmetal van hoog niveau.

Signal Red bestaat in feite uit slechts twee muzikanten: zanger Lee Small (Phenomena, Lionheart) en de van Ten bekende Steve Grocott, die de gitaren, toetsen en orkestraties voor zijn rekening neemt. Bijgestaan door twee uitstekende gasten op bas en drums spelen de heren op Alien Nation elf tracks vol die heel goed op het Frontiers Records label zouden hebben gepast en die samen zo’n 53 minuten klokken. De meeste nummers zijn uptempo en met een kop en een staar.

Dit tweede album van het Zweedse duo Prehistoric Animals bestaande uit Samuel Granath (drums, toetsen) en Stefan Altzar (zang, gitaar, toetsen) is de opvolger van het debuut Consider It A Work Of Art. Dit album uit 2018 kreeg van collega Robbert Schuller een prima recensie in iO Pages 157 en terecht! Veel van wat hij schreef is van toepassing op The Magical Mystery Machine, het nieuwe album waarop het duo wordt bijgestaan door Daniel Magdic (zang, gitaar) en Noah Magnusson (bas).

Als Dream Theater en Symphony X dé vertegenwoordigers van gecompliceerde progmetal in Amerika zijn, dan zou dat in Zuid-Amerika Angra zijn en in Europa hebben we onder meer Vanden Plas, Pagan’s Mind, Pain Of Salvation, Haken en in Italië de topper DGM.

Helaas… hoewel gitarist Kelly Nordtrom meespeelt op Becoming Human, is het geen nieuw album van Sound Of Contact geworden, maar wel het vierde soloalbum Simon Collins, de zoon van Phil Collins. Het album bevat twaalf nieuwe songs die samen goed zijn voor een dik uur muziek met een zeer prettige klankkleur. Ontegenzeggelijk hebben de genen van Phil gezorgd voor het feit dat de muziek van zijn zoon veel raakvlakken vertoont met die van zijn vader.

Het gebeurt niet vaak dat je muziek uit 1970 voorgeschoteld krijgt van een band uit Australië. De band heette eerst Molten Hue en veranderde vervolgens de naam in Melissa. In dit geval handelt het om een kwartet uit Sydney. Echt progressief kun je de muziek van het viertal waarschijnlijk niet noemen, maar apart en leuk is Midnight Trampoline wel en er zijn zeker wel progressieve trekjes te herkennen. Zanger Robert Gunn bespeelt tevens de dwarsfluit waarmee je direct een vergelijking met Jethro Tull kunt maken.

Het Noord-Ierse Fruupp behoort tot het rijtje obscure progbands dat het grote publiek nooit heeft bereikt. Na recensies in het verre verleden in iO Pages 86 was er in iO Pages 160 nog aandacht voor het boxje Wise As Wisdom met daarin de vier albums van deze band. In 2004 verscheen al een ‘anthology’ met maar liefst 27 songs op een dubbel-cd. Deze nieuwe compilatie, uitgevoerd in een digipack, telt negen songs opgenomen in de periode 1973-1975.

Osyrhianta is het vierde album van de Franse band Fairyland, maar de inhoud is een vervolg op de in het vorige decennium uitgebrachte trilogie waarvan het laatste deel, Score To A New Beginning, in 2009 werd uitgebracht. Met de Italiaan Francesco Cavalieri (Wind Rose) heeft de band een nieuwe zanger aangetrokken met een breed inzetbare stem.

De lockdown en de coronacrisis zorgen nog elke dag voor veel consternatie, maar ze bieden ook nieuwe kansen. Artiesten konden niet of nauwelijks optreden, dus maakte gitarist Lee Abraham (Galahad) van de gelegenheid gebruik om zich gedurende de Britse lockdown op een opvolger voor zijn zevende soloalbum Comatose (2019) te storten. Harmony / Synchronicity bevat geen stijlveranderingen; wel maken naast vaste drummer Gerald Mulligan (Credo) verschillende gastzangers hun opwachting.