CD

Andy Pickford is een van de pioniers van de Engelse elektronische muziek (EM). Geïnspireerd door grote namen als Kraftwerk, Jean Michel Jarre, Vangelis, Isao Tomita, Klaus Schulze en Tangerine Dream, raakte Pickford al op 14-jarige leeftijd verslingerd aan EM. Helaas voor hem heeft hij als artiest nooit het grote publiek kunnen bereiken en heeft hij nooit een goed platencontract gekregen.

IZZ, de eigenzinnige band uit de omgeving van New York brengt met Everlasting Instant het zevende album en tevens het derde deel van een trilogie uit, die verder bestaat uit The Darkened Room (2009, zie iO92) en Crush Of Night (2012, zie iO109).

Angela Di Vincenzo is de dame die de microfoon hanteert bij de Italiaanse female fronted metalband Secret Rule. Het brein achter deze vierkoppige band is gitarist Andy Menario. The Key To The World is al het derde album in drie jaar. De dertien composities klokken samen ruim 51 minuten en dat betekent dus dat de nummers vrij kort zijn. Geen tijd voor ingewikkelde arrangementen of aardige uitstapjes, maar meer het rechttoe- rechtaan werk dat qua stijl het dichtst in de buurt komt van Delain.

De Amerikaanse band rond zangeres en toetsenist Lainey Schooltree komt met het dubbelalbum Heterotopia als opvolger van het debuutalbum Rise (2013). De bezetting voor de opnamen van deze cd is dezelfde gebleven met uitzondering van drummer Tom Collins. De liveband heeft echter, naast Collins, weer een andere bassist, toetsenist en gitarist. Schooltree houdt van variatie zullen we maar zeggen, en dat geldt ook voor de in totaal 24 composities. De muziek varieert van pop tot rock.

Het Italiaanse Frontiers Records blijft grossieren in albums met stevige tot zeer stevige muziek, maar het overschot aan hardrock en heavy metal bevat geregeld uitgaven die meer dan voldoende raakvlakken met prog- of symfonische rock hebben om een bespreking te rechtvaardigen. Gothica, het dertiende album van Ten, de band rond zanger-componist Gary Hughes, is er daar één van. De muziek is stevig, dat zeker, maar ook zeer melodieus en de gepolijste zang, de arrangementen en de productie maken de zeven tracks tot een feest der herkenning.

Deelay is een trio uit Rome dat de muziekwereld positief verrast met een titelloos instrumentaal album met een speelduur van een kleine vijftig minuten, verdeeld over acht eigen composities. Dario Esposito, die ook drumt bij Balleto Di Bronzo, is waarschijnlijk de enige van de drie die bekend is. Sommige passages vertonen overeenkomsten met de muziek van het trio Bozzio Levin Stevens en heel in de verte zou je ook kunnen denken aan een soort jazzy versie van Rush.

Caligula’s Horse is afkomstig uit Brisbane (Australië). De band rond alleskunner Sam Vallen en zanger Jim Grey is inmiddels in Australië, maar ook daarbuiten uitgegroeid tot een vaste waarde in het progmetalgenre. Op In Contact hebben de toetsen weliswaar een ondergeschikte rol, maar de vele tempowisselingen, de vernuftige composities, waarvan er verschillende rond de zeven minuten of meer klokken, en de eigenzinnige wendingen in de muziek maken het luisteren naar deze band tot een uniek spektakel.

De Amerikaanse Amanda Somerville – woonachtig in Duitsland – de Duitse Anna Brunner, de Française Clémentine Delauney, (Visions Of Atlantis) en de Braziliaanse Marina La Torraca hebben elkaar gevonden in de metalscene en gevieren gieten zij op Rhapsodies In Black hits uit het verleden in een totaal ander jasje. Een saillant detail is dat Simone Simons (Epica) ook nog meezingt op twee tracks, waaronder het van Adele zo bekende Skyfall (James Bond).

Het is niet vreemd dat metalgitaristen zo nu en dan hun zachte en etherische kant laten zien. Neal Schon (Journey) deed dat op Late Nite (1989) bijvoorbeeld. Drift van het project Tuesday The Sky is een geheel instrumentaal album dat werd geboren toen Jim Matheos een song over had die hij niet vond passen op Theories Of Flight (2016), het laatste album van Fates Warning.

Het vierde album van de Duitse formatie Saris is merkwaardig genoeg pas het eerste album dat in iO Pages – tijdschrift voor progressieve rockmuziek − wordt besproken. Ghosts Of Yesterday bevat fris en modern klinkende neoprog met overduidelijke wortels in de progrock van de jaren zeventig en tachtig. De muziek vertoont overeenkomsten met die van bands als Irrwisch, Eloy, Arena en van Kayak in de laatst bekende bezetting.