HERMITAGE - DARUMA'S EYES PT. 2

Zo’n tien jaar geleden debuteerde het Italiaanse Temperance met het gelijknamige album en eind 2023 werd Hermitage, Daruma’s Eyes Pt.2, de zevende cd uitgebracht. Samen met bassist Luca Negro stond gitarist en zanger Marco Pastorino (ex-Secret Sphere, Serenity) aan de basis van deze band die sinds de oprichting diverse bezettingswisselingen kende en ondanks dat, toch gemiddeld om de achttien maanden een album uitbracht. De toevoeging van de geschoolde contra-alto operazangeres Kristin Starkey, is wel een opvallende want met haar donkere stem maakt de zang een groot verschil op dit album. Deze dame heeft ook een graad in akoestisch gitaarspel, dus zij is zeker geen amateur en van vele markten thuis! Starkey pendelt tussen Zweden en de Verenigde Staten. Helaas is haar zang voor mijn oren nogal schreeuwerig en daardoor irritant en dat beïnvloedt de algehele kwaliteit van de muziek niet in positieve zin. De zwaar aangezette orkestraties en de ratelende basdrums geven het geheel een zetje richting eenheidsworst, want zo zijn er tientallen bands die eenzelfde stijl nastreven. Qua referenties kun je denken aan Serenity, Rhapsody, Visions Of Atlantis en meer van dergelijke bands. Het conceptalbum wordt mede vorm gegeven door enkele gastvocalisten onder wie Arjen Lucassen, die zo’n bescheiden rol heeft dat hij er niet eens voor gehonoreerd wilde worden. De veertien tracks zijn goed voor een ruim uur symfonische metal, geproduceerd door Pastorino. De mastering werd gedaan door, jawel, opnieuw Simone Mularoni (DGM). De algehele kwaliteit is zeker niet slecht, maar zowel de composities als de zang zijn voor mij niet aansprekend genoeg om er echt enthousiast van te worden. Dat gezegd hebbende, verwacht ik wel dat de medewerking van Starkey het aantal fans van Temperance zal verbreden.