CD

Ook in Italië heeft gothicmetal navolgers, zo blijkt uit The Abyss Eye, het debuutalbum van Fenix Tales. Dit uit Florence afkomstige gezelschap heeft met acht tracks een aardige mix weten te creëren van klassieke muziek, metal en Keltische volksmuziek. Lacuna Coil heeft er dus een concurrent bij. Met een professionele sopraan achter de microfoon en een toetsenist als bandleider zou de lezer kunnen vermoeden dat de muziek doorgaans klassiek georiënteerd is met bombastische orkestraties, en dat is ook zo.

Beyond God is een nieuwe naam in het Nederlandse female fronted metalgenre, maar eigenlijk al een ouder project van drummer Ferry Guns, die zijn orkestraties als beginpunt voor de composities nam. Samen met gitarist Twan Smolders en bassist Lukasz Kubaszak werd de basis gelegd voor het debuutalbum A Moment Of Black, maar optreden werd pas mogelijk met de komst van zangeres Meryl Foreman, die de elf composities kleur geeft.

Zanov is de artiestennaam van Pierre Salkazanov, een Franse musicus die al vele jaren elektronische muziek (EM) maakt. Sterker nog: hij is een tijdgenoot van Jean-Michel Jarre. Hij experimenteerde met synthesizers, waaronder de befaamde ARP 2600, maar heeft tot op heden slechts enkele albums uitgebracht. In 1983 besloot Zanov namelijk om een pauze in te gelasten, maar die zou tot 2014 duren!

Met het aanstaande tienjarig jublileum voor de boeg, brengt Arena het zesde studioalbum Pepper's Ghost uit. Na de cd Contagion (2002), die in 2003 werd aangevuld met Contagious en Contagium, heeft meesterbrein en toetsenman Clive Nolan dit keer inspiratie gezocht in het door hem zo geliefde Victoriaanse tijdperk. Op prachtige wijze worden de teksten van deze periode gepresenteerd in de vorm van cartoons.

Odin’s Court werd in 2001 opgericht door de Amerikaanse multi-instrumentalist Matt Brookins. De band viert thans zijn vijftienjarig bestaan en na het vijfde album Turtles All The Way Down (2015, iO128) heeft Brookins besloten om het derde album Deathanity (2008) opnieuw op te nemen, zij het nu als R3-remix, en remaster. Met nieuwe zanger Dimetrius Lafavors, het gebruik van andere productietechnieken en een andere mix, zou de kwaliteit van dit album nu beter tot zijn recht komen.

De Noord-Duitse formatie Mob Rules heeft er alweer ruim twintig jaar op zitten, maar gaat onverdroten voort met het produceren van uitstekende, melodieuze en orkestrale heavy metal. Tales From Beyond is het achtste studioalbum van dit zestal. Elf composities in het zo bekende genre dat het vooral in Duitsland zo goed doet. Avantasia, Royal Hunt, Freedom Call, At Vance en HammerFall zijn zo maar wat namen van bands die in dezelfde vijver vissen.

Het titelloze debuut (2012) van Iamthemorning werd in iO120, besproken en Belighted (2014), het voorgaande en tweede album, in iO125 en kreeg toen een ‘tip’. Het Russische duo Gleb Kolyadin (vleugel, toetsen) en Marjana Semkina (zang) geldt als ‘progressief’. Zij komen uit St. Petersburg en combineren op de derde cd Lighthouse invloeden uit de klassieke muziek, jazz en de symfonische folk van Clannad.

De invloed van oprichter Robert John Godfrey (toetsen) en oerlid Dave Storey (slagwerk) lijkt steeds geringer te worden, want de bezetting van The Enid heeft opnieuw aanpassingen ondergaan. Max Read (gitaar, toetsen) lijkt nu de rol van bandleider over te hebben genomen. Jason Ducker hanteert de gitaar sinds 1997, maar hij behoudt wel het geluid van zijn illustere voorgangers Stephen Stewart en Francis Lickerish.

Na Cyclorama (2003) is Big Bang Theory weer het eerste wapenfeit van de heropgerichte symfonische rockband Styx. Evenals Toto en en Rush komen de heren met een album vol 'gouwe ouwe' krakers als hommage aan de artiesten die de band hebben geïnspireerd en beïnvloed. De cd opent met een prima liveversie van I Am The Walrus (The Beatles) gezongen door Lawrence Gowan.

De eerste twee albums van de Duitse progmetalband Dante, The Inner Circle (2008) en Saturnine (2010), werden besproken in iO82 en iO96. November Red (2013) werd echter niet gerecenseerd. Bij beluistering van de eerste minuten van het vierde album When We Were Beautiful dropen de invloeden van Dream Theater ten tijde van Images And Words (1992) er meteen van af.