CD

De Noord-Duitse formatie Mob Rules heeft er alweer ruim twintig jaar op zitten, maar gaat onverdroten voort met het produceren van uitstekende, melodieuze en orkestrale heavy metal. Tales From Beyond is het achtste studioalbum van dit zestal. Elf composities in het zo bekende genre dat het vooral in Duitsland zo goed doet. Avantasia, Royal Hunt, Freedom Call, At Vance en HammerFall zijn zo maar wat namen van bands die in dezelfde vijver vissen.

Het titelloze debuut (2012) van Iamthemorning werd in iO120, besproken en Belighted (2014), het voorgaande en tweede album, in iO125 en kreeg toen een ‘tip’. Het Russische duo Gleb Kolyadin (vleugel, toetsen) en Marjana Semkina (zang) geldt als ‘progressief’. Zij komen uit St. Petersburg en combineren op de derde cd Lighthouse invloeden uit de klassieke muziek, jazz en de symfonische folk van Clannad.

De invloed van oprichter Robert John Godfrey (toetsen) en oerlid Dave Storey (slagwerk) lijkt steeds geringer te worden, want de bezetting van The Enid heeft opnieuw aanpassingen ondergaan. Max Read (gitaar, toetsen) lijkt nu de rol van bandleider over te hebben genomen. Jason Ducker hanteert de gitaar sinds 1997, maar hij behoudt wel het geluid van zijn illustere voorgangers Stephen Stewart en Francis Lickerish.

Na Cyclorama (2003) is Big Bang Theory weer het eerste wapenfeit van de heropgerichte symfonische rockband Styx. Evenals Toto en en Rush komen de heren met een album vol 'gouwe ouwe' krakers als hommage aan de artiesten die de band hebben geïnspireerd en beïnvloed. De cd opent met een prima liveversie van I Am The Walrus (The Beatles) gezongen door Lawrence Gowan.

De eerste twee albums van de Duitse progmetalband Dante, The Inner Circle (2008) en Saturnine (2010), werden besproken in iO82 en iO96. November Red (2013) werd echter niet gerecenseerd. Bij beluistering van de eerste minuten van het vierde album When We Were Beautiful dropen de invloeden van Dream Theater ten tijde van Images And Words (1992) er meteen van af.

Als je een beoordeling leest via ‘streaming’ is dat heel irritant, want je kunt dan alleen via de pc luisteren. Je moet telkens opnieuw inloggen en dat is verre van ideaal. Dat is te ‘danken’ aan collega’s die de reguliere stroom van promo’s of downloads verzieken door ze ongewenst te verspreiden. Genoeg hierover, want deze recensie behelst het vierde album van het Noorse vijftal dat zich Circus Maximus noemt. De band beschikt over een geweldig veelzijdige zanger in de persoon van Michael Eriksen.

Het uit het Ruhrgebied afkomstige kwintet Ashby trok de aandacht van Eloy-voorman Frank Bornemann en wist na een debuut-ep Christian Moos (Everon) en Eroc (Grobschnitt) te enthousiasmeren om de muziek voor Fragmental perfect op de plaat te zetten. Zangeres Sabina Moser kreeg bekendheid via The Voice of Germany, maar trok zich voor de finaleronde terug. Instrumentaal zit het wel goed bij dit sinds 2011 bestaande gezelschap.

Het in geremasterde heruitgaven en obscure uitgaven gespecialiseerde bedrijf Esoteric Recordings heeft weer een buitenbeentje ontdekt. Jo Sago (1970) van Tea And Symphony bevat eigenzinnige muziek die nogal gedomineerd wordt door de teksten met weinig nadruk op de afwerking en de begeleiding van meestal akoestische gitaar, soms wat percussie en bas of piano. De harde kern van dit gezelschap bestaat uit Daw (gitaar, bas, fluit, percussie) en Langston (zang, gitaar).

Het Finse Stratovarius is inmiddels uitgegroeid tot een neoklassieke metallegende. De groep is vanaf 1984 baanbrekend in het genre. Met Timo Tolkki aan het roer is de bezetting in de loop der jaren behoorlijk van samenstelling veranderd. Vandaag de dag zijn de oudgedienden zanger Timo Kotipelto − vanaf 1995, maar met een klein hiaat na 2004 − en toetsenist Jens Johansson, eveneens sinds 1995.

Liefhebbers van de Hammond kunnen hun hart ophalen. Het Duitse duo Sixty-Nine bestaande uit toetsenist, gitarist en zanger Armin Stöwe en drummer-percussionist Roland Schupp, maakte slechts één album in 1973 en was vooral bekend als live-act. Het duo speelde op tal van festivals en het moeilijk te verkrijgen album Live! uit 1974 bevat louter nieuw werk. Stöwe bespeelde vooral het Hammond-orgel en incidenteel hoor je een piano en een synthesizer.