LOOKING ON (1970), heruitgave, compilatie

Esoteric Recordings brengt de eerste drie albums van The Move uit in een zeer luxueuze versie met extra materiaal, zoals veel bonustracks bestaande uit radio-opnamen, liveregistraties, BBC-sessies, singles, alternatieve ‘takes’, stereomixen en posters. De eerste albums hebben nog elementen van de Merseybeat-stroming, The Beatles, The Rolling Stones, The Searchers en The Who, terwijl het uit 1970 afkomstige Looking On als een progressief oeralbum kan worden bestempeld, vanwege de pre-ELO-bezetting met Roy Wood, Bev Bevan en Jeff Lynne. Het met wat obscure opnamen uitgebreide live ep’tje Something Else heeft, zoals verwacht, een matige geluidskwaliteit maar laat wel goed horen dat The Move een uitstekende liveband was met een hoge graad van perfectie. De arrangementen van sommige songs zijn echter dusdanig versimpeld dat de kracht en overtuiging van de originele opnamen onvoldoende wordt benaderd. De studioalbums met al die extra’s zijn een lust voor oog en oor. De composities op de eerste albums zijn niet allemaal van de bandleden zelf, maar naarmate de tijd vorderde steeds vaker van meesterbrein Roy Wood. Op Locking On zijn er meer instrumentale uitstapjes en zijn de nummers langer: de zeven oorspronkelijke nummers klokten samen zo’n 45 minuten! Zo is op What? voor het eerst Lynne als leadzanger te horen en krijg je een voorproefje van het Electric Light Orchestra, omdat Wood onder meer een cello en een slidegitaar bespeelt. De van The Move zo bekende meerstemmige zang wordt gecombineerd met ‘vreemde’ instrumenten van Wood die hobo en sitar speelt. Lynne horen we onder meer op piano. De hit Brontosaurus is een wat heavier track, het lange Feel Too Good gaat meer de psychedelische kant op, maar met een knipoog naar The Rolling Stones. Looking On wordt afgesloten met een aardig poprocknummertje van drummer Bevan. Dit soort heruitgaven zijn een smulpartij voor de liefhebbers en geven inzicht in de omstandigheden, waarin artistieke vrijheid leidde tot stromingen als progressieve en symfonische rock. Ik ben benieuwd of Message From The Country, het laatste album van The Move, ook zo’n behandeling zal krijgen.