CD

De Braziliaan Eloy Fritsch, voormalig universitair docent computermuziek, heeft al meer dan tien soloalbums op zijn naam staan naast bijdragen aan de vermaarde groep Apocalypse. De muziek van deze klassiek geschoolde musicus is vaak orkestraal, uitstekend gearrangeerd en vrij bombastisch. Niet voor niets wordt hij geregeld vergeleken met de Griek Vangelis. Spiritual Energy uit 2014 bevat maar liefst zeventien nummers die Fritsch componeerde voor film, televisie en theater.

Oost-Europa was in de jaren zeventig voor de meeste West-Europeanen onbekend terrein. Het lag gewoon buiten het aandachtsveld van de meeste progliefhebbers, op een enkele uitzondering na, zoals Omega en wellicht SBB. Dat er echter uitstekend werd gemusiceerd en dat de bands uit het Oostblok heel goed mee konden komen, blijkt onder meer uit het debuutalbum Játékok (1981) van de Hongaarse band East.

De Oostenrijkse band Dragony bestaat sinds 2007 en wordt thans gevormd door zes heren die hun invloeden uit tal van melodic metal bands halen. Daarnaast schuwt de band ook het gebruik van invloeden uit de volksmuziek niet. De muziek doet me geregeld denken aan Rhapsody (Of Fire), met dit verschil dat de klassieke invloeden wat minder duidelijk en de melodielijnen wat simpeler zijn. Zanger Siegfried Samer heeft een prettig, omfloerst stemgeluid dat nergens over de top gaat.

Het debuutalbum The Start Of Something New (2013) was zeer veelbelovend vond de muziekpers. Nu gaat dit Zweedse viertal op eigen kracht verder met tien nieuwe songs op het tweede album Purpose & Cause. Zanger-bassist Robert Olsson heeft een breed inzetbare stem en omdat hij nogal eens een zoetgevooisde kopstem gebruikt, lijkt zijn zang vaak op die van Matt Bellamy (Muse). In de rustige stukken is de op singer-songwriter georiënteerde muziek gevoelig en heerlijk om bij weg te dromen.

Silent Sentinel, het derde album van de zeskoppige Amerikaanse formatie Advent, heeft eindelijk het levenslicht gezien. Het vorige album Cantus Firmus (2006) kreeg negen jaar geleden een ‘vette krent’ in iO Pages en ook dit schitterende album met een maximale speelduur is het wachten waard geweest! De gebroeders Henry en Mark Ptak, de beide zangers-toetsenisten, hebben een huzarenstukje afgeleverd met behulp van de twee gitaristen Alan Benjamin en Greg Katona.

De van origine Duitse muzikant Henning Pauly is thuis in veel muzikale stijlen. Hij is onder meer bekend van de bands Frameshift en Chain. Met Babysteps schotelt Pauly de luiteraar een album voor dat ruim 75 minuten duurt. Aanvankelijk was het de bedoeling om een dubbel-cd uit te brengen, maar problemen met de tijdschema's van de gastmuzikanten noopten hem om de planning te wijzigen. Bij de gastzangers zijn onder anderen James LaBrie (Dream Theater) en Michael Sadler (Saga) te horen.

Cold Comfort is het vijfde album van de Friese band Autumn en het tweede met zangeres Marjan Welman. Het 'vintage' geluid, waarvoor men overigens bewust heeft gekozen, is herkenbaar op het hele album. Hoewel dit geluid en de vaak twee- of meerstemmige zang van Welman anno 2010 en later het handelsmerk van de groep zou kunnen zijn, bekruipt mij toch een gevoel van verveling bij steeds weer datzelfde vervormde gitaargeluid.

De opvolger van het album No Pictures (1977) van Lady Lake stond gepland voor 1979. Het kwam er echter nooit van. Nadat bassist Eddy Bakker was vervangen door Ton van Erp, besloot de band in 1982 - vanwege de tanende belangstelling voor progressieve rock - er een punt achter te zetten. De bandleden hebben zich nooit gerealiseerd dat van de vele oefensessies gedurende de periode 1979 tot 1981 min of meer bij toeval bijzonder goede geluidsopnamen waren gemaakt.

De gloriejaren van de eind jaren tachtig opgerichte band Royal Hunt zijn helaas voorbij, maar de groep − met D.C. Cooper als formidabele zanger − brengt nog altijd nieuwe albums uit. Devil’s Dozen is het dertiende studioalbum van dit internationale gezelschap onder leiding van toetsenist André Andersen. Natuurlijk druipt het vakmanschap er af, zijn de flitsende solo’s van gitarist Jonas Larsen adembenemend en kun je drie kwartier genieten van deze symfonische rock, maar van vernieuwing is helaas geen sprake.

Het tiende studioalbum van Praying Mantis met veteranen Tino & Chris Troy met Andy Burgess, is een feit. Vers bloed moest voor nieuwe impulsen zorgen en zowaar, dat is ook gebeurd. John Cuijpers is een uitstekende zanger en Hans In ’t Zand is een meer dan gemiddelde drummer. De elf songs zijn een schoolvoorbeeld van hoe je pakkende en stevige AOR − of classic rock zo je wilt − moet maken.