De Britse band Third Quadrant is vrij onbekend in iO Pages, want eind jaren tachtig en beginjaren negentig bracht de band drie albums uit en die stammen − áls ze al gerecenseerd zijn – nog uit het SI Magazine-tijdperk. In 2012 kwamen de bandleden weer bij elkaar en nu is er dus een nieuw album dat er zijn mag. Je hoort elementen van Pink Floyd in Bell: 106 en verder Porcupine Tree, FM, Rush, Yes en Jean Michel Jarre in de overwegend symfonische muziek. De zes composities zijn gezamenlijk goed voor ruim drie kwartier luistergenot, want al is het thema van Southside Of The Sky (Yes) in Page: 217 zeer herkenbaar, de muziek die deze vier heren hebben opgenomen, is juist door de grote variatie aan invloeden uitermate interessant. Je kunt heerlijk wegdromen bij 3: Arth, een stukje pure new age. Zo ook bij het begin van de lange track Deadstar: 1 die eerst heel zweverig en kosmisch begint, terwijl de daaropvolgende passage sterk aan Rush in de periode Hold Your Fire (1987) doet denken. Met de zang van toetsenman Chris Dunn en bassist Dave Forster komt vervolgens het Canadese FM in beeld. Zo zijn er veel fragmenten die je even ‘doen denken aan’, maar de totale compositie klinkt dan toch weer duidelijk anders en ‘eigen’. Tweede toetsenist Clive Mollart zorgt vooral voor soundscapes, Chris Hare voegt drums en percussie toe en Shaun Bailey completeert als gitarist-producer het kwintet. Instrumentaal komt Third Quadrant het beste uit de verf, want al is de zang absoluut niet storend, het zijn geen stemmen waarvan je van je stuk raakt. Dat is het bekende euvel waaronder veel symfo- en progbands gebukt gaan. Veel van de genoemde bands die als invloeden kunnen worden gekenmerkt, bestaan niet meer of maken amper nieuwe muziek, dus zal dit album een zeer welkome aanvulling in menige collectie zijn.