Vijf jaar na het tweede album van het inmiddels van trio tot kwartet uitgebreide Amerikaanse gezelschap TCP, is er dan eindelijk een opvolger voor Fantastic Dreamer (iO101). Toetsenist-componist Glenn Arpino, die aan Fantastic Dreamer een onmiskenbare bijdrage leverde, is nu toegevoegd als vast bandlid. De vier heren hebben wederom acht indrukwekkende composities opgenomen, waarvan vier epics met daarin tal van verwijzingen naar de grote namen uit de proggeschiedenis, zoals Pink Floyd, Gentle Giant, Happy The Man, de symfonische periode van Rush, The Alan Parsons Project en Genesis. Zij geven een indicatie in welk vaarwater TCP zich bevindt. De aparte, enigszins op Peter Gabriel gelijkende stem van zanger, toetsenist en componist Henry Tarnecky, is het handelsmerk van de band. Zijn aanwezigheid is tegelijkertijd ook een beperking, want als de zang je niet bevalt, dan zul je de muziek ook nauwelijks kunnen waarderen. Daarbij moet ik wel aantekenen dat gastzangeres Nicole Tarnecky een duidelijke bijdrage levert op Impetus en op nog drie andere tracks als achtergrondzangeres. De klassiek progressieve tempowisselingen, de complexe en soms tegendraadse ritmes, de polyritmiek, de inventieve veranderingen van toonsoort en de geweldige instrumentbeheersing zijn echter de bijzonder sterke punten van TCP, die door de combinatie van invloeden van genoemde bands een heel aparte stijl heeft ontwikkeld. Voeg daarbij de zeer originele zanglijnen en je hebt eigenlijk een unieke band met een flitsend goede gitarist in de persoon van Jack Wright. Hij is bovendien een verdienstelijke drummer en een fantastische bassist. Aangezien drie heren zich met toetsen bezighouden is er geen gebrek aan likkebaardend toetsenspel. Frivole stukjes worden afgewisseld met zeer symfonische passages en complexe fragmenten worden gevolgd door meer rockgeoriënteerde stukken met adembenemende solo’s. Het dikke uur prog van het hoogste niveau is zo voorbij en de conclusie kan niet anders luiden dan dat de heren opnieuw een voortreffelijk album hebben opgenomen, dat ondanks de vele complexe elementen toch melodieus en toegankelijk is gebleven.