CD

Robin Trower speelt geen progrock, maar het is wel een gitarist met een geheel eigen stijl. Het voormalig lid van Procol Harum maakt al vanaf beginjaren zeventig soloalbums en afgezien van compilaties en livealbums heeft hij er al zo’n twintig op zijn naam staan. Zijn deels vervormde, wat overstuurde gitaargeluid maakt hem uniek en dus herkenbaar. Waar hij vaak anderen liet zingen of uitsluitend zijn gitaar liet spreken, zingt Trower nu zelf het merendeel van de nummers; de overige zijn instrumentaal.

Het valt tegenwoordig niet mee om nog op te vallen in het gothicmetalgenre. Het recept is immers bekend: een mooie dame met liefst een flinke operastem, een aantal lelijke kerels daarachter die je vooral niet te veel op de videoclip mag zien, een aantal heftig stuwende songs die vaak nogal eenvormig zijn, en vooruit, doe er als afsluiter maar een ballad bij. Ook het Noorse Tristania ontkomt niet aan deze formule, maar er is toch een verschil met veel andere gothicbands. De vrouwenstem verzorgt hier namelijk geregeld de tweede stem en klinkt ook minder over-de-top.

Of ze in Bulgarije ook goeie prog maken? Zeker wel, want de instrumentale progressieve klanken van Travelhouse die uit dit ex-Oostblokland komen, klinken niet alleen erg westers, maar de drie heren Kalin Tonev (toetsen, composities), Biser Ivanov (gitaar) en Pavel Milenov (drums) weten er nog een goed uur uiterst aangename muziek van te maken ook. Dat zij al wat langer meedraaien in het circuit is goed te horen, want hun techniek is voortreffelijk.

Na de ep Overdue Visit (2009) van de Duitse vijfmansformatie Toxic Smile, oorspronkelijk opgericht in 1996 in Leipzig, was al duidelijk dat deze heren tot het maken van uitstekende muziek in staat zijn. Zanger Larry B. mag er dan niet uitzien als een gelikte frontman van de gemiddelde 'vrouwvriendelijke' band, hij kan wel zingen en dat alleen is al een verademing.

Door puur toeval ben ik recentelijk in het bezit gekomen van Suzuki, een album van het Oostenrijkse duo Tosca bestaande uit Richard Dorfmeister en Rupert Huber. Dorfmeister is mede-eigenaar van het G-Stone-label. De muziek van de heren zou volgens de informatie iets met Zen te maken hebben, maar ze hoort mijns inziens eerder thuis op de dansvloer dan in de meditatieruimte. In de twaalf tracks, goed voor een uur muziek, worden samples, effecten en de meest vernuftige ritmes uit de instrumenten en computers getoverd.

Het duurde niet lang voordat Julie Kiss (ex-Without Face) medestanders vond om haar teksten en zangstijl op muziek te zetten. Daardoor werd To-Mera uiteindelijk een Hongaars-Engelse aangelegenheid, hoewel om ‘geografische redenen' drummer Akos Pirisi, een uitgesproken fan van Meshuggah, het veld heeft moeten ruimen. Hij is echter nog wel verantwoordelijk voor de opnamen van Transcendental. De mede-oprichter van de huidige band is bassist Lee Barrett.

De neoklassieke progressieve band Time Requiem is een soort reïncarnatie van Majestic. Evenals deze band en het project Space Odyssey, is Richard Andersson het brein bij uitstek. Hij is de toetsenvirtuoos, schrijft alle muziek, maakt de preproductie en assisteert bij de eindmix.

Het vierde album sinds 2002 van Thunderstone, het Finse melodieuze progmetalgezelschap, is onlangs uitgebracht. Hoewel de voor veel symfomanen beruchte dubbele basdrums met grote regelmaat te horen zijn, staan er tal van bijzonder mooie melodieuze stukken op Evolution 4.0, dat rijkelijk voorzien is van toetsengeluiden. De referenties zijn onder anderen Ronnie James Dio, Rainbow ten tijde van Dio en Joe Lynn Turner, en Jorn Lande (periode Masterplan).

Sinds de oprichting van Threshold eind jaren tachtig is Dead Reckoning  het achtste album van deze tamelijk succesvolle Engelse progmetalformatie. Opvallend is dat de band recordlabel Inside Out verruilde voor Nuclear Blast, terwijl men toch succesvol was met het album Subsurface (2004 en een 'vette krent' iO Pages 54). Als je het zware, maar voortreffelijke nieuwe album beluistert, kun je ook wel de reden van die overstap begrijpen.

De Culemborgse amateurmuzikant Pim Thiemens speelt al vanaf zijn zevende gitaar. Met zijn broer Hans (basgitaar, Chapman-stick) speelt Pim vaak op King Crimson georiënteerde muziek, samen met zijn vrouw speelt hij chansons van Yves Duteil en daarnaast zingt en speelt hij gitaar in de bluesrockformatie Colourize.