CD

Ooit maakte de huidige illustrator Rodney Matthews deel uit van de groep Squidd. Hoewel hij vandaag de dag mogelijk weer iets wil beginnen in dat genre, is de hier besproken mini-cd Twice Upon A Time van Squidd een juweeltje uit de progressieve rock van beginjaren zeventig. Steve Swindells - toetsenman van Hawkwind eind jaren zeventig - maakte ook deel uit van die band, Steve Webb was verantwoordelijk voor de zang en de gitaar.

Op deze tot duizend stuks gelimiteerde oplage van Orpan Waves, het nieuwste album van de kunstzinnige Duitser Wolfgang Spyra, vermengt hij zijn eigen elektronische muziek (EM) met een aansprekende en toegankelijke vorm van ambient jazzrock, zoals hij het zelf noemt. Deze relaxte muziek streelt de oren, maar de kampvuurconversaties en andere stemgeluiden die zo nu en dan opduiken, hadden wat mij betreft achterwege mogen blijven. Sommige stukken herken ik van E-Day alwaar Der Spyra een puik concert verzorgde.

De in 1964 geboren Duitser Wolfgang 'Der' Spyra is geen onbekende op het gebied van elektronische muziek (EM). Hij concerteerde op het Nederlandse E-Live Festival in 1999, maar ook op het Alfa Centauri festival in 2002. Eveneens uit 2002 dateert het livealbum Headphone Concert dat vier lange stukken bevat en het wat kortere stuk Quinto. In 2004 werd dit concert uitgebracht op het kleine Poolse label Wydawnictwo.

De jaren zeventig waren gouden jaren voor de progressieve rockmuziek! Het veelvuldig gebruik van de Mellotron, de opkomst van synthesizers en de ongebreidelde creativiteit van veel jonge artiesten, zorgden voor een overvloed aan prachtige muziek. Naast de blijvers, zoals Yes, Pink Floyd en Genesis, waren er ook veel korte carrières van bands die slechts één album uitbrachten.

Ceremony is een van de meest omstreden albums uit 1969. Toetsenist Gary Wright - geïntrigeerd door de mogelijkheid om de Spooky Tooth-bluesrock te laten fuseren met Pierre Henry’s avant-garde en elektronica - schreef een zestal songs geïnspireerd op Henry’s concept van An Electronic Mass, dat vervolgens als Spooky Tooth-muziek werd opgenomen.

Eerder sprak ik mijn aangename verrassing en waardering uit voor de Nederlandse band Splinter die in 2003 met de ep Reflections de aandacht op zich vestigde. Is Devil's Jigsaw nieuw werk? Ja en nee. Volgens de bijgevoegde informatie betreft het een verzamelalbum van stukken uit de Reflections-periode. Nou, zeg, als dit ‘slechts’ een verzamelalbum is; goedemorgen, wat een binnenkomer!

Joost van den Broek (ex-Sun Cage, ex-After Forever), verantwoordelijk voor toetsen en productie, en zanger André Vuurboom (ex-Sun Cage) werken opnieuw samen op het progalbum From The Ashes... van Sphere Of Souls. Samen met Kees Harrison (bas), Rob Cerrone (gitaar), Anand Mahangoe (sologitarist) en Ruud van Diepen (drums) namen zij dertien songs op, goed voor een krap uurtje muziek. Hiervan werden er twaalf door Vuurboom geschreven.

Maar liefst twaalf jaar had gitarist Tony Spada (ex-Holding Pattern) nodig om een opvolger uit te brengen voor zijn fraaie solodebuut Balance Of Power, dat enigszins in de stijl van Happy The Man klonk. The Human Element klinkt vooral overduidelijk als Steve Morse met de Dixie Dregs.

The Astral Episode is het tweede album van toetsenwonder Richard Andersson (Time Requiem, Majestic) en gitaarvirtuoos Magnus Nilsson. De cd werd al anderhalf jaar geleden opgenomen, maar werd begrijpelijkerwijs niet eerder uitgebracht vanwege 'concurrerende' uitgaven, zoals het eerste Space Odyssey-album in 2003 en de twee albums van Time Requiem: The Inner Circle Of Reality en Unleashed In Japan, beide uit 2004.

Het Poolse duo Spacelab bestaat uit synthesizerspelers Sebastan Bachlinski en Jacek Klukowski. Op de website van het platenlabel staan louter Poolse teksten en aangezien mijn Pools niet meer is wat het ooit was... De muziek is er echter niet minder om. The Orbit Of Dreams bevat goed klinkende en ook goed geproduceerde melodieuze elektronische muziek (EM), vastgelegd in twaalf tracks met een totale tijdsduur van ruim 76 minuten.