CD

We blijven dwepen met oude bands. Is dat een zwaktebod of zijn de nieuwe bands gewoon niet aansprekend genoeg? Als oudgediende neig ik naar het eerste. Wat John Wetton, Geoffrey Downes, Steve Howe en Carl Palmer dertig jaar na hun debuutalbum op XXX presenteren is uitermate degelijk. Het nieuwe is er wel af en je herkent duidelijk de wat popgerichte kant van Icon, maar de negen composities zitten voortreffelijk in elkaar. Wetton zingt een tikkeltje heser, maar wel goed en zuiver.

Saga bracht in 2007 het livealbum Worlds Apart Revisited uit, Roger Waters deed datzelfde met The Wall, Styx kwam met Paradise Theatre. Dus waarom zou Asia niet het meest succesvolle album live mogen uitbrengen? Onvermijdelijk kennelijk, want Under The Bridge is een liveregistratie uit 2008, opgenomen in San Francisco.

De samenwerking tussen de Duitse beoefenaars van elektronische muziek (EM) Thorsten Sudler-Mainz en Thorsten Rentsch leidt tot zeer aardige opnamen. Die conclusie lijkt meer dan gerechtvaardigd na beluistering van dit ruim 55 minuten durende album. Met een prachtige productie en veel aandacht voor detail hebben de heren elf nummers opgenomen. Natuurlijk zijn de invloeden van de pioniers en hun volgelingen herkenbaar. Zo zijn er tracks die ritmischer zijn en met enige vocale toevoegingen in de stijl van Double Fantasy (Dancing Fantasy).

In de jaren tachtig bestond de kern van Fates Warning (FW) uit zanger John Arch en gitarist Jim Matheos. Vanwege financiële verplichtingen besloot John Arch om Fates Warning vaarwel te zeggen. Zijn opvolger was Ray Alder. Dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan, bewijst deze reünie van de twee leden van het eerste uur, die worden bijgestaan door drie andere FW-leden: bassist Joey Vera, drummer Bobby Jarzombeck en Frank Aresti voor de extra gitaarsolo's.

Andre Matos is langzamerhand een gevestigde naam in de wereld van melodieuze metal. Hij startte zijn carrière bij de groep Viper, vervolgens verkreeg vele jaren nationaal en ook internationaal succes met Angra. Hij maakte daarna twee prima albums met Shaman om vervolgens toch onder zijn eigen naam verder te gaan. Met hem spelen drie voormalige leden van Angra en Shaman: Hugo Mariutti, Luis Mariutti en Fabio Ribeiro.

Het uit Amerika afkomstige kwartet Andeavor bestaat uit Chris Rodler (gitaar synth/keys), Doug Peck (bas/zang), Steve Starvaggi (drums) en Steve Matusik (gitaar). In 1999 zag hun debuut album Once Upon A Time het licht en daarna bleef het lang stil. Nu zijn ze terug met toch wat complexe muziek ligt in de lijn van Queensrÿche, Fates Warning en Rush maar is  meer onvoorspelbaar. Vele tempo overgangen en de zang die er heel vaak net tegenaan hangt maakt de muziek niet echt tot een ‘hapklare brok’.

Female fronted metal is tegenwoordig gemeengoed en de meeste mannen kunnen extra genieten, want de dames zijn in het algemeen bijzonder aantrekkelijk, Bovendien is hun zang vaak veel beter te pruimen dan die van menig zanger. Soulless Child is het tweede album van Ancient Bards, het gothicmetalsextet uit Italië dat je muzikaal de ultieme combinatie van Rhapsody (Of Fire) en Epica zou kunnen noemen. Tien composities, waaronder enkele epics zijn samen goed voor ruim 66 minuten luistergenot.

De uit de Verenigde Staten afkomstige (prog)metal band All Too Human financierde zelf de opnames en distributie van de eerste twee albums Forever And A Day (1998) en Entropy (2002). De laatste werd in 2004 heruitgebracht met een bonustrack. Voor het album Juggernaut gingen de heren Clint Wilson (gitaar), Maurice Taylor (bas), Chris Lucci (drums) en nieuwe zanger Gordon Tittsworth als kwartet te werk.

Gitarist Matti Alfonzetti draait al heel wat jaren mee in het AOR-circuit. Zijn eerste plaat dateert van 1988 met de Bam Bam Boys, al kwam die schijf pas in 1999 uit. Deze Zweedse muzikant, die je mogelijk nog kent van Road To Ruin, begon zijn muzikale carrière als bassist, maar hij groeide uit tot gitarist, componist en zanger. Here Comes The Night is zijn derde soloalbum, dat hij opnam en produceerde met drummer-toetsenist Daniel Flores.

Richie Zito was vooral eind jaren zeventig een veelgevraagde sessiegitarist. Hij speelde onder anderen voor grote namen als Art Garfunkel, Barbara Streisand, The Beach Boys, Donna Summer, Tina Turner en later in de band van Elton John. Verder werd Zito als gitarist gevraagd bij films als Flashdance, Top Gun en Beverly Hill’s Cop en ook op het album Brigade van Heart.