CD

Na het degelijke album Blood On The Highway  (2007) van Ken Hensley, de voormalige toetsenist van Uriah Heep, hebben we lang moeten wachten op een antwoord van zijn vroegere broodheer, maar eindelijk is het zover! De oudgedienden doen het nog best; dat bewijst Uriah Heep met Wake The Sleeper, het eerste studioalbum in negen jaar.

TYA is een project van de Duitse muzikant Martin Scherl die de instrumentatie van percussie, toetsen en de programmering voor zijn rekening nam. De titel Atma en deels ook de muziek is geïnspireerd op het oude India en de atmosfeer van de natuur, het zoeken naar de ziel en is verder beïnvloed door de etherische schoonheid rond het Boeddhisme. De elf songs vallen echter niet echt in het ambientgenre, waarin deze muziek gecategoriseerd staat maar is veel lichtvoetiger.

Soms denk ik wel eens dat Japan door Skandinavië ruimschoots wordt voorbijgestreefd als het om het kopiëren van AOR, melodic metal en aanverwante genres gaat. Bovendien is het meeste wat uit die landen komt ook niet verkeerd: de zangers kunnen meestal zingen en dat doen ze voor ons gevoel dan ook nog in vrijwel accentloos Engels. Het Finse gezelschap Twilight Guardians bestaat al ruim tien jaar en Ghost Reborn is hun vierde album.

The Usual Suspects is de negende soloschijf van Joe Lynn Turner, de voormalige frontman van Rainbow, Deep Purple en Yngwie Malmsteen. De titel slaat op het feit dat alle muzikanten waarmee hij gewoonlijk werkt in de JLT All Star Band en zijn favoriete muzikanten van de partij zijn. Het gaat om grootheden als de gitaristen Al Pitrelli en Dan McCafferty en ex-Rainbowleden John O’Reilly op drums en Paul Morris op toetsen.

Joe Lynn Turner behoeft gezien zijn staat van dienst bij onder meer Rainbow geen verdere introductie. Gitarist Akira Kajiyama zal echter voor velen niet zo’n bekende naam ,zijn.

Het Finse Trusties - van origine een Frank Zappa-coverband, heeft geleidelijk aan een eigen geluid ontwikkeld. Uit de kern van zanger Matti Ylilauri en gitarist Marko 'Oikku' Oikarinen is met bassist Ville Veijalainen een trio ontstaan dat van wanten weet.

Robin Trower speelt geen progrock, maar het is wel een gitarist met een geheel eigen stijl. Het voormalig lid van Procol Harum maakt al vanaf beginjaren zeventig soloalbums en afgezien van compilaties en livealbums heeft hij er al zo’n twintig op zijn naam staan. Zijn deels vervormde, wat overstuurde gitaargeluid maakt hem uniek en dus herkenbaar. Waar hij vaak anderen liet zingen of uitsluitend zijn gitaar liet spreken, zingt Trower nu zelf het merendeel van de nummers; de overige zijn instrumentaal.

Het valt tegenwoordig niet mee om nog op te vallen in het gothicmetalgenre. Het recept is immers bekend: een mooie dame met liefst een flinke operastem, een aantal lelijke kerels daarachter die je vooral niet te veel op de videoclip mag zien, een aantal heftig stuwende songs die vaak nogal eenvormig zijn, en vooruit, doe er als afsluiter maar een ballad bij. Ook het Noorse Tristania ontkomt niet aan deze formule, maar er is toch een verschil met veel andere gothicbands. De vrouwenstem verzorgt hier namelijk geregeld de tweede stem en klinkt ook minder over-de-top.

Of ze in Bulgarije ook goeie prog maken? Zeker wel, want de instrumentale progressieve klanken van Travelhouse die uit dit ex-Oostblokland komen, klinken niet alleen erg westers, maar de drie heren Kalin Tonev (toetsen, composities), Biser Ivanov (gitaar) en Pavel Milenov (drums) weten er nog een goed uur uiterst aangename muziek van te maken ook. Dat zij al wat langer meedraaien in het circuit is goed te horen, want hun techniek is voortreffelijk.

Na de ep Overdue Visit (2009) van de Duitse vijfmansformatie Toxic Smile, oorspronkelijk opgericht in 1996 in Leipzig, was al duidelijk dat deze heren tot het maken van uitstekende muziek in staat zijn. Zanger Larry B. mag er dan niet uitzien als een gelikte frontman van de gemiddelde 'vrouwvriendelijke' band, hij kan wel zingen en dat alleen is al een verademing.