CD

De opvolger van het album Newborn  (2011) van Dice, een bekende Duitse band, is geen grote verrassing. De bezetting is ongewijzigd gebelven met Christian Nové (toetsen, bas, zang, gitaar), Peter Viertel (sologitaar), Jens Lübeck (sax, fluit, sitar) en Tom Tomson (drums). Comet Highway bevat melodieuze symfonische rock die zwaar aanleunt tegen onder meer Pink Floyd en soms Supertramp en Camel.

Na diverse bezettingswisselingen is Delain inmiddels een gevestigde naam in de gothicrock, of liever gezegd: popmetal met frontvrouw. Toetsenman Martijn Westerholt zei ooit: "Delain maakt gewone popmuziek met een heavy arrangement." De band heeft een uitgebreide tournee achter de rug die hen onder meer in de VS, Mexico

John Coppin en Dave Bell (beiden gitaar, zang) werden na de oprichting van de Britse folkrockformatie Decameron in 1968 vergezeld van Al Fenn (mandoline, sologitaar) en Geoff March (viool, cello). Zij maakten mooie gepolijste muziek, keurig gezongen en in de stijl van bands als Fairport Convention. Soms wat gezapig en dromerig, maar steeds zeer verzorgd terwijl de gedeelde zang bijdroeg tot variatie en een goede balans. Bell heeft een wat diepere stem en Coppin een wat hogere.

Curved Air is al weer een aantal jaren aan het toeren met de originele drummer en zangeres. De belangstelling in Europa en zeker ook in het eigen Groot-Brittannië is mogelijk de aanleiding geweest om ook dit livealbum opnieuw uit te brengen. De eerste release op cd was overigens pas in 1995 onder de naam On Air. Het album bevat een blok met opnamen van sessies uit 1970 en 1971 en een tweede blok met live gespeelde stukken uit 1976, opgenomen in het Paris Theatre in London, toen nog met Stewart Copeland (The Police) in de gelederen.

Terra Incognita, Ian Parry's derde schijf uit 2003 in een reeks van vijf, is net als de andere vier opgepoetst en door Lion Music uitgebracht in een geremasterde versie met twee extra tracks. In het progmetalgenre is Parry een buitenbeentje al lijkt zijn muziek soms erg op die van Symphony X, Artension en Vanden Plas.

In 1995, na zijn soloalbum Thru The Looking Glass, besloot Ian Parry (Elegy), die toen al tien jaar actief was in de muziekbusiness, een begin te maken met wat 'pentalogie' die onlangs werd afgesloten met het album Species. Criminals & KIngs is een geremasterde heruitgave met twee bonustracks van het eerste van deze vijf albums uit 1999, toen het nog Ian Parry's Consortium Project heette.

Als zangeres van Blackmore's Night is de van origine Amerikaanse Candice Night al geen vreemde meer. Dat zij ook alleen wat kan, blijkt uit Reflections, een album dat ik echter niet zou hebben besproken als zij niet 'de vrouw van' zou zijn geweest. De muziek varieert namelijk van zoete pop tot wat meer funky en uptempo melodietjes. Qua uitstraling heeft ze wel wat weg van Stevie Nicks (Fleetwood Mac) in haar glorietijd. Haar stem kan fluweelzacht klinken, maar soms ook schel.

Toen Barclay James Harvest (BJH), dé symfonische popband bij uitstek, in 1983 Ring Of Changes en in 1984 Victims Of Circumstance uitbracht, was de band gereduceerd tot het trio Mel Pritchard, John Lees en Les Holroyd met op toetsen gastmuzikant Bias Boshell. Desondanks behoren deze werkjes tot de meest symfonische die BJH ooit heeft opgenomen, al bleef de nadruk liggen op melodieuze popmuziek met een duidelijk herkenbaar kader.

Australis, de Peruaanse beoefenaar van elektronische muziek, heeft met Sentient Genus uit 2010 een prima derde product afgeleverd. Ruim 67 minuten klokken de twaalf composities die doen denken aan Yanni, het Tangerine Dream van de jaren tachtig en soms aan Amethystium. Je hoort vlotte en langzame ritmes met veel speelse percussie, mooie sequences, gedragen achtergrondorkestraties en prettig in het gehoor liggende melodiën.

De twee broers Julien Putigny (gitaar) en Maxime Putigny (bas) zijn de oprichters van het Franse progmetaltrio Atlantyca uit Lyon. Samen met de professionele drummer Laurent Falso namen de heren negen  originele composities op.