CD

De oudjes doen het nog best. Dat is mijn conclusie nadat ik het achttiende studioalbum van de Britse melodieuze hardrocklegende Magnum meermalen heb beluisterd.

Krijg nou wat! Female fronted prog(metal) uit Italië, alsof gothicrock en female fronted metal nog niet genoeg zijn! Feit is dat het kwintet van Lunocode aangevoerd door zangeres Daphne Romano, op Celestial Harmonies een krap uur muziek uit de hoed tovert die op zijn zachtst gezegd verrassend te noemen is. Het album opent alsof men een cover van onze landgenoten van Lacuna Coil moet spelen: stevige gitaarriffs en een forse dosis dubbele basdrums. Romano zingt tweestemmig met een octaaf ertussen.

De Poolse progmetalband Logic Mess debuteert niet met Element Of The Grid, want onder de naam Crystal Lake bracht een aantal bandleden al het album Safe uit. Met nieuwe zanger Krzysztof Owsiak en drummer Piotr Majka veranderde echter het bandgeluid. Met Element Of The Grid presenteert Logic Mess een conceptalbum met negen composities, waarvan maar liefst vier epics die samen bijna zeventig minuten klokken. De muziek is melodieus, maar ook wat heavy met hier en daar gesproken tekst.

Lacuna Coil is en sextet uit Italië dat al vijftien jaar meedraait. De band combineert op Dark Adrenaline gothicrock, metal en pop tot een wat donkere, stevige muziekstijl die aanleunt tegen bands als Evanescence en Visions Of Atlantis, terwijl je ook zou kunnen stellen dat Delain in hetzelfde vijvertje vist. De stem van Cristina Scabbia, een knappe verschijning overigens, is niet indrukwekkend, krachtig of herkenbaar maar wel diep, melodieus en soms lieflijk.

Dat Ken Hensley, de voormalige toetsenist, gitarist en componist van Uriah Heep, uit het dal gekropen is, waarin hij zich tijdens een groot deel van de jaren tachtig en negentig bevond, zal menigeen bekend zijn. Met zijn band Live Fire nam hij in 2011 het album Faster op, de opvolger van Blood On The Highway, dat echter aan mijn aandacht is ontsnapt. Love & Other Mysteries is volgens Hensley een zeer persoonlijk en emotioneel album geworden.

Het uur van de waarheid voor Peter Vink (ex-Q65, ex-Finch) en mogelijk ook voor Knight Area is nu aangebroken, want na het stevige Hyperdrive (2014) haakten een aantal symfomanen af, maar kreeg de band er progmetalfans bij. Welke richting zou Heaven And Beyond op gaan? Kan Knight Area de stap zetten naar een professionele status in een tijd, waarin het publiek steeds meer gratis downloadt en de band niet vaak in de concertzalen te zien is?

Het debuutalbum See See The Sun (1973) van Kayak is evenals het titelloze tweede album (1974) al in 1995 door Pseudonym geremasterd op cd uitgebracht. De inhoud van beide cd's is dezelfde gebleven, al is één bonustrack van plaat gewisseld. De boekjes van deze uitgaven van Esoteric Recordings zijn dikker en bevatten meer foto's en een korte biografie.

Het debuutalbum See See The Sun (1973) van Kayak is evenals het titelloze tweede album (1974) al in 1995 door Pseudonym geremasterd op cd uitgebracht. De inhoud van beide cd's is dezelfde gebleven, al is één bonustrack van plaat gewisseld. De boekjes van deze uitgaven van Esoteric Recordings zijn dikker en bevatten meer foto's en een korte biografie.

Royal Bed Bouncer is de derde remaster die Esoteric Recordings uitbrengt van dit onverwoestbare Eskimo-bootje. Van de tien composities is er één van Pim Koopman en de overige negen zijn van de hand van Ton Scherpenzeel; dat zegt iets over een van de meest complete toetsenisten die de Nederlandse rockmuziek heeft voortgebracht.

De eerste klanken van Silverthorn, het tiende sudioalbum van Kamelot, zetten je direct op het verkeerde been, omdat je denkt dat je een album van Epica hebt opgezet. Afgezien van de relatie tussen toetsenist Oliver Palotai en zangeres Simone Simons, is er echter een meer voor de hand liggende connectie, namelijk die van The Gate Studio van Sascha Paeth en de zijnen. Na het symfonische, orkestrale openingsstukje knalt de band er snoeihard in met pittige riffs en een forse dosis dubbele basdrums.