MOONSPINNER

In zijn lange carrière heeft John Hackett vooral bekendheid verworven met de aanwezigheid op de albums van zijn veel bekendere broer Steve Hackett, waarop hij vaak als gastmuzikant te horen is. Moonspinner is pas zijn vierde soloalbum en ditmaal heeft John gekozen voor 'minimale' akoestische muziek. Hij bespeelt de akoestische gitaar, waarop hij uitstekend uit de voeten blijkt te kunnen, en hij begeleidt zichzelf op de dwarsfluit. Hackett bespeelt als een van de weinigen een dwarsfluit, waarbij het mondstuk via een gebogen uiteinde horizontaal staat, terwijl hij de fluit verticaal vasthoudt. De veertien vrij korte composities zijn van Hackett behalve een stukje van Debussy voor solofluit en een passage van J.S. Bach die hij samen met gitarist Andy Gray uitvoert. In een kleine drie kwartier laat Hackett horen hoe goed hij overweg kan op de fluit met muziek die soms melancholisch klinkt, dan weer wat vrolijker maar steeds met een stevige knipoog naar de klassieke meesters. Sommige passages doen erg denken aan akoestische versies van delen uit nummers uit Steve Hacketts vroege soloalbums. De productie was in handen van John zelf daarbij geholpen door een goede bekende, namelijk toetsenman Nick Magnus.

Net als broer Steve streeft ook John er nadrukkelijk naar om met zijn muziek een brug te slaan tussen symfo en prog en klassieke muziek. In die opzet is hij mijns inziens slechts ten dele geslaagd, want zijn album Checking Out Of London (2005) zat naar mijn smaak veel dichter bij 'onze' muziek. Maar mooi en knap gespeeld is Moonspinner zeker en deze elegante en subtiele muziek kun je voor veel doeleinden gebruiken.