CD

Ian Parry heeft inmiddels zijn zilveren jubileum als muzikant achter de rug en als je dan nog zo zingt zoals hij, dan mag je deze Nederlandse Engelsman een topper noemen. De apotheose van de vijf Consortium-albums mag er dan ook zijn.

De Brit Clifford White bracht zijn eerste album uit in 1985 toen hij 17 jaar oud was, maar hij maakte ook daarna nog albums die echter niet in iO Pages zijn besproken. Als producer was hij onder meer actief voor Stairway met Jane Relf, Jim McCarty en Louis Cennamo die voorheen in Renaissance speelden. Whites muziek is ontspannend, melodieus en ligt uitermate prettig in het gehoor. Sommige stukken komen qua stijl in de buurt van het oude werk van landgenoten Wavestar.

Lion Music, het neoklassieke label bij uitstek, heeft weer een kwaliteitsproduct afgeleverd. Origineel kun je de powermetal van Borealis niet noemen en als je al veel van dit soort muziek kent of bezit, dan voegt dit album waarschijnlijk weinig toe, tenzij je dergelijke bands verzamelt. Achter deze uit Canada afkomstige band gaan de heren Matt Marinelli (zang, gitaar), Ken Fobert (gitaar), Sean Werlick (keyboards), Sean Dowell (drums) en Jamie Smith (bas) schuil.

Polen wordt alsmaar interessanter voor West-Europa, want steeds meer artiesten vinden hun weg naar internationale contacten. Zo ook gitarist Boguslaw Balcerak, die met Blood Of The Prophets debuteert. De muzikant zocht diverse goede collega-muzikanten bij elkaar en verzocht enkele gerenommeerde vocalisten om de zang te verzorgen, zoals Mark Boals, Goran Edman en Carsten 'Lizard' Schulz.

Ook Franse female-fronted metal laat van zich horen met Dawn Of A New Era, het derde album van Venturia, het kwartet rond gitarist, toetsenist, componist en zanger Charly Sahona. Zoals te verwachten is zangeres Lydie Lazulli een aantrekkelijke verschijning die ook nog aardig zingt, zowel met haar normale stem als met haar kopstem, die ze geregeld gebruikt en die wel wat lijkt op die van Charlotte Wessels (Delain).

De Nederlands-Duits-Belgische familie Epe drukt een belangrijk stempel op de muziek van Unwritten Pages, vooral componist, zanger, toetsenist en gitarist Fred Epe vervult een sleutelrol op Fringe Kitchen. Michel Epe zingt mee en speelt eveneens toetsen en gitaar, terwijl Lothar Epe de voornaamste zanger lijkt te zijn. Daarnaast spelen op dit album de zeer geroutineerde drummer John Macaluso (TNT, Ark), gitarist James Cook en bassist Sander Stappers mee.

Na ruim twee decennia is er eindelijk weer een album van Trevor Rabin, de voormalige gitarist van Yes. Hij heeft met diverse onderscheidingen zijn faam in de wereld van de filmindustrie nadrukkelijk bevestigd. Rabin schreef onder meer de scores voor The Guardian, Armageddon, Get Smart, The Sorcerer's Apprentice, National  Treasure,  Remember The Titans en Snakes On A Plane.

Christofer Johnsson, het meesterbrein achter Therion, betaalde dit project geheel uit eigen zak. Les Fleurs Du Mal moet de tijd overbruggen tussen Sitra Ahra (2010) en de rockopera waaraan Johnsson de komende jaren zegt te gaan werken. Therion voert vijftien composities uit van Franse componisten als Serge Gainsbourg en Christophe in een bombastische metalversie met een hoofdrol voor sopraan Lori Lewis.

The Room is een nieuwe vijfkoppige Britse band met daarin onder anderen twee voormalige leden van Grey Lady Down onder wie zanger Martin Wilson. Het debuutalbum bestaat uit negen songs, samen goed voor ruim 56 minuten prettige, melodieuze neoprog.

The Enid is altijd een eigenzinnig gezelschap geweest met als drijvende kracht de briljante, maar wat excentrieke Robert John Godfrey. Hij is nog steeds verwikkeld in een onaangename rechtszaak tegen Inner Sanctum Records, die volgens de band het platenkopend publiek bedriegt met tweederangsopnamen. Tussentijds poogt men te overleven door concerten te geven en nieuw werk uit te brengen.