4063 BATTEMENTS

Het is lang geleden dat ik een Frans album heb gerecenseerd, laat staan een die ook nog in het Frans wordt gezongen. MIjn verbazing was echter groot en tegelijkertijd aangenaam bij beluistering van 4063 Battements van Lazuli. Dit Franse vijftal maakt een alleszins aantrekkelijke mix van volksmuziek, world music, rock en prog en er zijn zelfs raakvlakken met het Franse chanson. De genoemde combinatie maakt deze band volstrekt uniek. De muziek wordt voornamelijk uitgevoerd  met elektrische instrumenten; uitzonderingen vormen daarop de akoestische gitaar, piano en de mandoline bespeeld door zanger Dominique Leonetti, die voor mijn oren een bijzonder prettige stem heeft. Aangezien dit het eerste album van Lazuli is dat ik beluister - inderdaad schandalig - kan ik het niet vergelijken met de eerste drie, maar deze vierde staat als een huis. Het album opent met een sfeervol, rustig en prachtig opgebouwd stuk, tweestemmig gezongen door Leonetti en grotendeels geënt op twee akkoorden. Je hoort invloeden van de grote chansonniers, The Beatles met het I Am The Walrusachtige arrangement in Dans Le Formol Au Museum en in L'Azur, en uiteraard van die andere Franse band Minimum Vital in Le Miroir Aux Alouettes dat is voorzien van heerlijk toetsenspel. Ook heel gevoelig en prachtig gezongen is15H40, een track die tijdens het tweede gedeelte een wat meer orkestraal karakter krijgt. Drummer Vincent Barnavol kan zijn talenten botvieren in tracks als Les Malveillants, terwijl de arrangementen van toetsenist Romain Thorel steeds origineel en smaakvol zijn. De rol van gitarist Gédéric Byar is beperkt en de bas, zo die al niet van keyboards afkomstig is, heeft ook een louter ondersteunende rol. Quand La Bise Fut Venue is een lieftallig chanson, gespeeld en gezongen door Leonetti. Saleté De Nuit is opnieuw een mooi stukje muziek met prachtige arrangementen. Met slechts één sequence als basis is het een vrij simpel, maar toch een geraffineerd in elkaar stekend nummer. Festin Ultime is misschien wel het mooiste stuk, waarin alle invloeden verweven zijn. Het album eindigt met hetzelfde sfeervolle stukje als waarmee het begon, maar dan instrumentaal. Op het gehele album is de Léode te horen, een dominant en aangepast soloinstrument waarmee de deels gehandicapte Claude Leonetti synthgitaarachtige geluiden produceert door de vingers op een soort gitaarhals te plaatsen. 

Als de Léode iets meer zou worden afgewisseld met gitaar en toetsen dan zou dit album nog hogere ogen hebben gegooid, maar desondanks blijft 4063 Battements een aanrader. Ik ga de eerste drie albums snel aan een nader onderzoek onderwerpen!