CD

Soms mis ik wel eens een album van een gevestigde naam; toetsenist Eloy Fritsch van het Braziliaanse Apocalypse is er zo één.

Eloy leeft weer! En hoe! Eerst het album Visionary (2009) uit het niets, toen een documentaire en vervolgens een tweetal liveshows in eigen land, waaronder die van de Loreley. En niet te vergeten: de band is volgend jaar headliner op het laatste NearFest Festival. Tussen de bedrijven door heeft Frank Bornemann kans gezien The Tides Return Forever  (1994) te remasteren en opnieuw uit te brengen. Voor veel fans zal dat goed nieuws zijn, want het album was nog amper verkrijgbaar en dat gaat nu dus veranderen.

Gitarist Elias Viljanen is vooral bekend als de shredder van de Finse formatie Sonata Arctica. De cd Taking The Lead is een heruitgave van het debuutalbum uit 2002. Het is nu heruitgebracht met als extra een dvd met zeven liveopnamen, die overigens niet ter beoordeling is meegestuurd. In de twaalf tracks, die samen ongeveer 43 minuten duren, neemt Viljanen ons mee in de wereld van de 'axemasters'.

Tobias Sammet is een druk baasje, want naast zijn baan als frontman en componist bij het melodieuze metalgezelschap Edguy, is hij ook het meesterbrein achter het project Avantasia. Vanwege zijn activiteiten met dat laatste project heeft het drie jaar geduurd alvorens de opvolger Age Of The Joker  van het vrij harde album Tinnitus Sanctus (2008) in de schappen lag.

Don Airey moet gedacht hebben: bij gebrek aan een nieuw album van Deep Purple, neem ik er zelf maar een op. Gezien de bedroevende belangstelling bij de laatste liveoptredens in Nederland van Airey en zijn band, van welke zanger Carl Sentance, bassist Laurence Cottle en gitarist Rob Harris ook op All Out meedoen, hield ik mijn hart vast. De tien composities zijn samen goed voor ruim 55 minuten muziek.

Wat krijg je als een virtuoze bassist een album opneemt en hem de vrije hand laat? Juist: een aaneenschakeling van verbluffende staaltjes techniek, indrukwekkend vertoon van spierballen op de bas. Natuurlijk zijn de instrumentalisten die de Italiaan Dino Fiorenza heeft ingehuurd van een vergelijkbaar niveau. Een kleine vijftig minuten reizen we op It's Important in een wervelwind door genres als funk, metal, jazzrock, rock en zowaar ook wat prog. De elf composities zijn gevarieerd waardoor de verveling zeker niet toeslaat.

Dice is een oude bekende uit Duitsland. Onder de bezielende leiding van Christian Nové (toetsen, bas, zang, gitaar) is Newborn het dertiende studioalbum van dit gezelschap dat verder bestaat uit Peter Viertel (sologitaar), Jens Lübeck (saxofoon, fluit, sitar) en Tom Tomson (drums).

Als ik het wel heb, levert bezig baasje Derek Sherinian met Oceana alweer zijn zevende soloalbum af. Naast zijn werk met Billy Idol, Planet X, Dream Theater, Alice Cooper en Yngwie Malmsteen, om maar eens wat namen te noemen, brengt Sherinian ons negen nieuwe songs van topkwaliteit en zoals gebruikelijk met tal van illustere gasten. In 47 minuten neemt hij je mee langs diverse facetten van de rockmuziek, waarbij hij ook ook progmetal, fusion en jazzrock aanstipt.

Ian Parry heeft inmiddels zijn zilveren jubileum als muzikant achter de rug en als je dan nog zo zingt zoals hij, dan mag je deze Nederlandse Engelsman een topper noemen. De apotheose van de vijf Consortium-albums mag er dan ook zijn.

De Brit Clifford White bracht zijn eerste album uit in 1985 toen hij 17 jaar oud was, maar hij maakte ook daarna nog albums die echter niet in iO Pages zijn besproken. Als producer was hij onder meer actief voor Stairway met Jane Relf, Jim McCarty en Louis Cennamo die voorheen in Renaissance speelden. Whites muziek is ontspannend, melodieus en ligt uitermate prettig in het gehoor. Sommige stukken komen qua stijl in de buurt van het oude werk van landgenoten Wavestar.