CD

Royal Bed Bouncer is de derde remaster die Esoteric Recordings uitbrengt van dit onverwoestbare Eskimo-bootje. Van de tien composities is er één van Pim Koopman en de overige negen zijn van de hand van Ton Scherpenzeel; dat zegt iets over een van de meest complete toetsenisten die de Nederlandse rockmuziek heeft voortgebracht.

De eerste klanken van Silverthorn, het tiende sudioalbum van Kamelot, zetten je direct op het verkeerde been, omdat je denkt dat je een album van Epica hebt opgezet. Afgezien van de relatie tussen toetsenist Oliver Palotai en zangeres Simone Simons, is er echter een meer voor de hand liggende connectie, namelijk die van The Gate Studio van Sascha Paeth en de zijnen. Na het symfonische, orkestrale openingsstukje knalt de band er snoeihard in met pittige riffs en een forse dosis dubbele basdrums.

Velen zullen Joost Vergoossen kennen als gitarist van Kayak, maar hij is ook gitarist van Het Goede Doel. Breaking The Cycle is zijn derde soloalbum na Hit Home (2001) en A Fool's Journey (2008). Samen met Jan van Olffen (bas), Sjoerd Rutten (drums) en Werner van Gool (toetsen) speelde Vergoossen dertien composities vol op dit instrumentale album dat krap een uur klokt.

Midden jaren zestig was er een explosie van creativiteit en ontstonden er verschillende stromingen in de popmuziek. Volksmuziek, blues, jazz en vooral klassieke muziek  werden rijkelijk geïncorporeerd in wat later hardrock, symfonische rock en progressieve rock zou gaan heten.

We schrijven 1982. Jon Lord is al sinds 1978 actief bij Whitesnake waar hij geniet van het feit dat hij de kar niet hoeft te trekken. Die band bestond onder anderen uit voormalige Deep Purple-leden Ian Paice (drums) en uiteraard zanger David Coverdale. Lords rol in Whitesnake was bescheiden, omdat het geluid van de band werd gedomineerd door de gitaristen Bernie Marsden en Micky Moody.

Terwijl Jeff Lynne ter gelegenheid van het veertigjarig jubileum van het Electric Light Orchestra (ELO) zijn eigen opnieuw ingespeelde 'Best of ELO' uitbracht, nam hij en passant ook nog het soloalbum Long Wave op.

Crush Of Night is alweer het zesde studioalbum van de Amerikaanse formatie IZZ rond de broers John en Tom Galgano. Zij worden terzijde gestaan door gitarist Paul Bremner, zangeres Anmarie Byrnes en drummers Brian Coralian en Greg DiMiceli. De band heeft weer een knap stuk werk afgeleverd.

De vierde plaat van dit Duitse gezelschap, dat al vanaf 1996 bestaat en inmiddels is gereduceerd tot en kwartet, ligt in mijn cd-speler. Na een symfonisch introotje vliegen de bombastische gitaarklanken van Sven Böge me links en rechts om de oren. De kern van Ivory Tower is nog intact, namelijk Böge en zanger André Fischer. De ritmesectie heeft opnieuw een verandering ondergaan en de toetsenist is waarschijnlijk een gastmuzikant, want Folke Fittkau wordt op de website niet of nog niet als bandlid genoemd.

Veritas, het tweede album van de Duitse formatie Invertigo mag er zijn! Dat de heren goed naar bands als Marillion oude stijl, hun landgenoten Eloy, Grobschnitt, Peter Gabriel en Steely Dan geluisterd hebben, is goed te horen. De zeven composities, waarvan er slechts een onder de vijf minuten klokt en inclusief een heuse epic van bijna 22 minuten, zijn van een uitstekend kaliber.

Ruim een half jaar na de beoogde releasedatum heeft The Waves, het nieuwe album van Illumion, het geesteskind van gitarist-componist Eveline van Kampen onderdak gevonden bij FREIA Music, een nog zeer jong nieuw Nederlands platenlabel. De ontwikkeling van deze band is mede door de komst van toetsenist, gitarist en midispecialist Gerton Leijdekker (S.O.T.E.) stormachtig te noemen. Er zit nog meer diepte en variatie in de composities, die veelal in moeilijke, niet-standaard  maatsoorten zijn geschreven.