CD

We schrijven 1982. Jon Lord is al sinds 1978 actief bij Whitesnake waar hij geniet van het feit dat hij de kar niet hoeft te trekken. Die band bestond onder anderen uit voormalige Deep Purple-leden Ian Paice (drums) en uiteraard zanger David Coverdale. Lords rol in Whitesnake was bescheiden, omdat het geluid van de band werd gedomineerd door de gitaristen Bernie Marsden en Micky Moody.

Terwijl Jeff Lynne ter gelegenheid van het veertigjarig jubileum van het Electric Light Orchestra (ELO) zijn eigen opnieuw ingespeelde 'Best of ELO' uitbracht, nam hij en passant ook nog het soloalbum Long Wave op.

Crush Of Night is alweer het zesde studioalbum van de Amerikaanse formatie IZZ rond de broers John en Tom Galgano. Zij worden terzijde gestaan door gitarist Paul Bremner, zangeres Anmarie Byrnes en drummers Brian Coralian en Greg DiMiceli. De band heeft weer een knap stuk werk afgeleverd.

De vierde plaat van dit Duitse gezelschap, dat al vanaf 1996 bestaat en inmiddels is gereduceerd tot en kwartet, ligt in mijn cd-speler. Na een symfonisch introotje vliegen de bombastische gitaarklanken van Sven Böge me links en rechts om de oren. De kern van Ivory Tower is nog intact, namelijk Böge en zanger André Fischer. De ritmesectie heeft opnieuw een verandering ondergaan en de toetsenist is waarschijnlijk een gastmuzikant, want Folke Fittkau wordt op de website niet of nog niet als bandlid genoemd.

Veritas, het tweede album van de Duitse formatie Invertigo mag er zijn! Dat de heren goed naar bands als Marillion oude stijl, hun landgenoten Eloy, Grobschnitt, Peter Gabriel en Steely Dan geluisterd hebben, is goed te horen. De zeven composities, waarvan er slechts een onder de vijf minuten klokt en inclusief een heuse epic van bijna 22 minuten, zijn van een uitstekend kaliber.

Ruim een half jaar na de beoogde releasedatum heeft The Waves, het nieuwe album van Illumion, het geesteskind van gitarist-componist Eveline van Kampen onderdak gevonden bij FREIA Music, een nog zeer jong nieuw Nederlands platenlabel. De ontwikkeling van deze band is mede door de komst van toetsenist, gitarist en midispecialist Gerton Leijdekker (S.O.T.E.) stormachtig te noemen. Er zit nog meer diepte en variatie in de composities, die veelal in moeilijke, niet-standaard  maatsoorten zijn geschreven.

Net voordat het nieuwe album van The Flower Kings (TFK) uitkwam, komt zanger-gitarist Hasse Fröberg van TFK met het soloalbum Powerplay op het label van mede TFK-lid Jonas Reingold. Zijn wat hese stem heeft een groter bereik dan je zou verwachten, maar in het hoog heeft hij zelfs in de studio moeite om de noten van zijn eigen composities te halen.

Underground Community (2009) was het debuutalbum van de Catalaanse band Harvest dat toen nog een trio was. De inmiddels vijfkoppige band beet het spits af bij de vijftiende en laatste editie van het Progfarm Festival in Bakkeveen (Fr). De groep uit Barcelona met de Groningse zangeres Monique van der Kolk maakt melodieuze tot wat steviger symfo, waarbij referenties als Marillion en Gazpacho nooit ver weg zijn.

Het Zweedse gezelschap Greenleaf is een nevenproject van gitarist Tommi Holappa (Dozer). Ik kan er kort over zijn: de muziek op Nest Of Vipers heeft in de verste verte niets met progressieve of symfonische rock van doen. Het album bevat aardige, wollige muziek in de stijl van de vroege Black Sabbath en uiteraard van Dozer. Het is enorm dichtgeplamuurde muziek, waarbij de bekkens constant rinkelen en ruisen. Zowel de bas als de gitaar bereikt een aardige graad van vervorming en dat heet dan fuzz.

De erfenis van Gentle Giant (GG) spreekt nog altijd tot de verbeelding van veel progliefhebbers. De vaak onnavolgbare muzikale capriolen waren niet voor niets een voorbeeld voor Spock's Beard, Magic Pie, Advent, Hands en Syzygy, bands die nadrukkelijk door de broers Derek en Ray Shulman, Kerry Minnear, Gary Green en John Weathers zijn beïnvloed.