Vier Deense muziekliefhebbers ontmoeten elkaar op het Det Jyske Musik-conservatorium in Aalborg en zij blijken allen dezelfde voorliefde te hebben voor een genre dat elementen uit folk, progressieve rock en metal bevat. Het viertal noemt zichzelf Danefae. Terwijl de muziek gecomponeerd en gearrangeerd wordt door het kwartet zelf, zijn de teksten van zangeres Anne Olesen die ook de meeste inbreng heeft in de composities. De luisteraar krijgt ruim drie kwartier muziek voorgeschoteld van Danefae, waarbij vooral opvalt dat alle teksten in het Deens worden gezongen. Het wat kinderlijke zangstemmetje van Anne is op zijn zachtst gezegd een nogal aparte gewaarwording, maar haar zang past wel bij de muziek. Door de verschillende stijlen en vreemde maatsoorten die men in niet-alledaagse arrangementen presenteert, is de muziek erg uitdagend. De indrukwekkendste track is het ruim twaalf minuten klokkende P.S. Far Er Død die ik absoluut niet als metal zou willen bestempelen. Het is eerder een gewaagde smeltkroes van folk en middeleeuwse muziek met hedendaags instrumentatie. Het tweede deel klinkt dan weer wel als heavy metal, dat op het einde weer wat symfonischer wordt door het orkestrale arrangement. Ook een heel aparte track is het lieflijke instrumentale duet van gitaar en bas in het titelstuk. Het daaropvolgende Blind is weer een stuk steviger, waarbij vooral het kundige drumspel van Jonas Agerskov indruk maakt. Ook de laatste track Sang Om Håb verrast met heftige passages in combinatie met veel zachtere, melodieuze refreinen. In het metalgenre is Danefae – niet te verwarren met de bekende Deense modezaak – vast een vreemde eend in de bijt, maar het doet deugd dat men in de eigen taal zingt en dat de bandleden nieuwe combinaties van oude en moderne muziek ineen weten te vlechten. Alleen daarvoor al hulde!