THE WITCHFINDER

Het is vandaag de dag niet meer zo gemakkelijk om met interessante muziek te komen of met een uitdagende titel voor een album. Met dat laatste is multi-instrumentalist en zanger Peter Lawson echter wel geslaagd! De macabere en tegelijk intrigerende titel heeft te maken met de duistere praktijken uit de zeventiende eeuw, waarin Matthew Hopkins en zijn kompaan John Stearne Engeland doorkruisten om zogenaamde heksen op te sporen die dan vervolgens door hun toedoen werden veroordeeld en opgehangen. Deze gruwelijke activiteiten waren voor Lawson de inspiratie om dit 38 minuten klokkende album op te nemen. Hierin verenigt hij  heavy rock, progrock, beperkte elektronische muziek en folkelementen om de sfeer van die duistere praktijken op te roepen. Lawson heeft al een lange geschiedenis als muzikant achter de rug, want hij begon al in 1970 met gitaarspelen en hij heeft zichzelf daarin steeds verder bekwaamd. The Witchfinder is zijn tweede album. Zijn eerste album 10 Of Swords uit 2023 is niet op deze website besproken en er is op internet ook erg weinig over te vinden. Op The Witchfinder is sporadisch zang te horen, maar wel in de slottrack The Setting Sun en die zang is zeker niet storend. De akoestische, ietwat folkloristische stukjes die teruggrijpen op muziek uit de zeventiende eeuw zijn aansprekend, maar het merendeel wordt overheerst door een ietwat vervormd gitaargeluid dat naar mijn mening weinig gevarieerd klinkt. Bovendien hebben de composities nauwelijks iets van doen met de gruwelijkheden die Hopkins en Stearne destijds op hun geweten hadden. De melodielijnen lijken vrij veel op elkaar, maar ze worden wel kundig gespeeld, inclusief de begeleiding van drums, bas, ondersteunende gitaren en toetsen. De openingstrack Saint Vitus Dance steekt qua compositie en variatie met kop en schouders boven de overige zes tracks uit, waarvan de tweede en de vierde track het meest heavy zijn. Het album bevat verder best heel aardige passages en een mooie combinatie van ‘oud en nieuw’, maar als geheel is het net niet boeiend genoeg om een blijvende indruk achter te laten.