CD

De kritiek die ik heb verwoord in mijn recensie van Aqua van Edgar Froese betreffende achtergrond, uitvoering en artwork geldt eveneens voor de heruitgave van Pinnacles. Extra nadeel van dit album is dat het nog geen half uur duurt en dus met gemak op een van de andere solo-cd's gezet had kunnen worden. Echter, doordat het album opnieuw is ingespeeld, is de geluidskwaliteit uitstekend te noemen. In The Specific Gravity Of Smile vormt een donkere synthesizertoon de basis voor een synthesizerfluit die de melodielijnen speelt.

Macula Transfer (1976) is het derde soloalbum van Edgar Froese, de bandleider van Tangerine Dream (TD). Het betreft hier een heruitgave van dat album, maar dan wel opnieuw ingespeeld. Ook op dit album is mijn kritiek in zijn algemeenheid dezelfde als die in de recensie van Aqua, zijn debuutalbum uit 1974.

Edgar Froese, de leider en het creatieve brein van Tangerine Dream (TD), behoeft eigenlijk geen introductie. Het is niet verwonderlijk dat hij, door de vele uitgaven van TD-albums, nauwelijks tijd heeft kunnen vinden om aan zijn soloalbums te werken. In de nadagen van zijn carrière besloot hij echter dat het weer eens tijd was voor een soloproject. Hij koos als inspiratiebron het werk van Salvador Dali, een man die hij diverse malen ontmoette en die hij tot de grootste schilders van de vorige eeuw rekent.

Edgar Froese, een van de ‘godfathers’ van de elektronische muziek (EM), is sinds jaar en dag onvoorstelbaar productief. Niet alleen met de talloze albums van Tangerine Dream (TD), maar ook met solowerk en als kunstenaar. Mogelijk vanwege het feit dat de rechten van de muziek in handen zijn van Virgin Records heeft Froese besloten zijn soloalbums uit de beginjaren opnieuw in te spelen en uit te brengen. Het artwork van de covers is weliswaar geïnspireerd op de originele hoesjes, maar is verder geheel nieuw en van zijn eigen hand.

Eloy Fritsch, de Braziliaanse toetsenist van Apocalypse en docent elektronische en computermuziek aan de universiteit van Rio Grande Do Sul, leverde onlangs zijn zevende soloalbum Landscapes af. Omdat het tien jaar geleden is dat hij zijn eerste soloalbum Dreams uitbracht, leek het Musea Records een goed idee om een zeventig minuten lange compilatie uit te brengen.

Landscapes is het zevende soloalbum van de Braziliaanse toetsentovenaar Eloy Fritsch. Het album bevat prachtige melodieën, waarin je klassieke invloeden zult herkennen. Landscapes zal vooral liefhebbers van de ‘symfonische’ Rick Wakeman en Vangelis aanspreken. Luister maar eens naar Somewhere In Time. Fritsch’ rijke arsenaal aan toetsen staat garant voor verzorgde sequences, bescheiden gebruik van elektronisch slagwerk en een grote variëteit aan toetsengeluiden, waarbij hij de bombast niet schuwt.

Cyberspace is het vierde soloalbum van Eloy Fritsch, de Braziliaanse toetsenist van de progband Apocalypse.

De Braziliaanse toetsentovenaar en klassiek geschoolde toetsenist Eloy Fritsch heeft naast albums met de progressieve rockband Apocalypse ook een aantal soloalbums op zijn naam staan. Alle stukken op Atmosphere - dat je een elektronische suite zou kunnen noemen - zijn gecomponeerd en worden gespeeld door Fritsch die over een zeer indrukwekkend arsenaal aan keyboards beschikt. De synth-, piano-, vocoder-, sax- en percussie-effecten en de synthkoren vliegen je om de oren.

Het Amerikaanse project Fringe Element is een samenwerkingsverband tussen vier beoefenaars van de elektronische muziek (EM), namelijk Michael Victor, Greg Waltzer, de uit Argentinië afkomstige José Murcia en James Lacey. Rampant Biology is hun debuut dat bestaat uit acht stukken die samen goed zijn voor ruim een uur muziek. Die muziek is een mengeling van retro, ambient en general melodic.

Gitaarvirtuozen genoeg vandaag de dag. Toch mag dit album als een buitenbeentje worden beschouwd, want in de eerste plaats is Marty Friedman niet de eerste de beste en in de tweede plaats heeft de man zijn inspiratie nadrukkelijk in het Japanse gezocht. Volgens zijn verklaring worden metal en rock in Japan op waarde geschat en dweept Amerika alleen nog maar met rapmuziek en Idolsachtige sterren.