TRANQUILITY BASE (NL+E)

David Huber is een Amerikaanse muzikant die woonachtig is in Seattle. Hij geeft les op de Universiteit van Washington in opnametechniek, hij schrijft boeken - zoals The Midi Manual - en hij neemt cd's op. Zijn space-achtige ambient muziek is opgenomen in Dolby Prologic surround voor een optimaal 3D-effect. De vijf nummers op Tranquility Base duren samen ruim 72 minuten. Het album opent met Inner Base, dat is opgebouwd uit ziekenhuisbliepjes, zweverige akkoorden, donkere bastonen en een serene fluitmelodie. De tweede track Renaissance heeft een mooie golfbeweging. Het begint heel iel, maar krijgt daarna ondersteuning met akkoorden en een langzaam basloopje op de synthesizer. Vervolgens weer terug naar de eenvoud en met opnieuw een toename van instrumenten en iets van ritme; daarna kabbelt het nummer weer langzaam in het oneindige. In Serenitatis zijn meer ritme, ruimtelijke percussie, weer die donkere bastonen, klanktapijten en af en toe een piano te horen. De sfeer doet denken aan een rustige Synergy. Ook in Lunacy is een beperkt ritme te horen met voornamelijk een bassynth, waaroverheen een ijle klaagzang op synthesizers. Ertussendoor een passage met alleen subtiele percussie. De titeltrack is vergelijkbaar met de opening, maar wordt in zijn rustgevende sfeer doorspekt met boodschappen van een ‘NASA-stem’. Muzikaal stelt deze cd niet veel voor, maar als 3D- luistersessie om te ontspannen is het waarschijnlijk zeer geschikt.

ENGLISH:

David Huber is an American musician from Seattle. He teaches recording techniques at Washington University, he writes books, like The Midi Manual, and produces albums ‘to put a slo-spin in the 21st century pace of life’. His spacey and ambient music has been recorded in Dolby ProLogic Surround Sound in order to achieve an optimum 3D-effect. The CD Tranquility Base contains five tracks lasting about 72 minutes. The album’s opener Inner Base, consists of electronic bleeps sounding like hospital equipment, flowing chords, dark bass notes and a serene flute melody. The second track Renaissance flows along quite nicely. It starts rather airy, and then continues with supporting chords and a slow synth bass line before returning again to a more simple structure, after which more instruments and something of a rhythm are gradually reintroduced. After that it slowly fades back into infinity. Serenitatis features a bit more rhythm, ambient percussion, those dark bass notes again, some pads and the odd piano. The mood is slightly reminiscent of teh more quiet works by Synergy. Lunacy again contains something of a rhythm and mostly bass synth supporting an airy synthesized lament. Inbetween there is a short section consisting only of subtle percussion sounds. The title track sounds somewhat like the opening track, but unfortunately messages recited in a kind of ‘NASA voice’ compromise its quiet reflective mood. Musically this album doesn’t really amount to much, but it’s still quite useful as a 3D listening session for relaxation.