CONCRETE SURREAL (NL+E)

Concrete Surreal uit 2001 is het tweede album van het Griekse kwintet Horizon’s End dat werd opgericht in 1993 in Thessaloniki. Het debuutalbum Sculpture On Ice (1998) kreeg eerder al overwegend positieve kritieken. Inmiddels zijn er tenminste drie bandleden vervangen onder wie de zanger. De huidige band bestaat uit Sakis Bandis (keyboards), Emmanuel Pilidis (gitaar), Vassilios Topalides (zang), Stergios Kourou (drums) en Kostas Scandalis (bas). Op het bijna 68 minuten durende album brengt de band kwalitatief hoogstaande progmetal, waarbij referenties aan Dream Theater - Horizon’s End participeert ook in het Dream Theater Tribute - en Fates Warning mogelijke richtlijnen kunnen zijn. De zang van Topalides is vrij hoog en niet altijd even vast en zijn vibrato sluit qua sfeer ook niet altijd naadloos aan bij de muziek. Een goede producer en verantwoord gebruik van zijn stem zou hierin al veel verbetering kunnen brengen. De scherpte van de zang doet vaak denken aan zanger Tommy Eriksson (Ageness). Verder is de wat blikkerige productie een sta-in-de-weg voor een topalbum. Desondanks musiceren de heren er lustig op los op hogeschoolniveau, waarbij de voortdurende tempo- en stijlwisselingen - ik hoor zelfs een stukje Gryphon in de openingstrack Dividing Vanity - de aandacht voortdurend vasthouden. Zware riffs en popachtige zang met piano wisselen elkaar af; de gitaar klinkt echter niet zo zwaar en ook de dubbele basdrums dreunen niet door, dus dat maakt de muziek wat lichtvoetiger dan van de genoemde grote voorbeelden. In de composities klinken klassieke muziek en melodieuze symfo geregeld door in deze zuidelijke progmetal, zoals in het slepende Two Steps And An Acknowledgement. Ook de met klassieke muziek doorspekte ballad Under The Face Of Regret mag er qua opbouw en uitvoering best zijn. Zoals bij vele prog- en metalbands is de zang het breekpunt en is de productie een zwakke plek als gevolg van een te laag budget. Jammer dat er nog zoveel talent is dat niet voldoende mogelijkheden krijgt om tot ontwikkeling te komen. Deze jongens behoren ook tot die talenten die mijns inziens een eerlijke kans verdienen.

ENGLISH:

Concrete Surreal is the latest album by the Greek quintet Horizon's End (2001). The debut album Sculpture On Ice (1998) got fairly positive critics. We are dealing with the same band as the one formed in Thessaloniki back in 1993, although at least three members were replaced, amongst them the new singer Vassilios Topalides. The other members are: Sakis Bandis (keyboards, Emmanuel Pilidis (guitar), Stergios Kourou (drums) and Kostas Scandalis (bass). During the playing time of almost 68 minutes we hear prog metal of a more than average level, a comparison with Dream Theater seems likely since the band participates in the Dream Theater tribute, but also Fates Warning could have been an example to the band. Topalides' voice has a fairly high pitch and is not equally solid all the time. In my opinion the vibration in his voice doesn't seem to fit in each passage of the songs just as smoothly as one would like to. Maybe a really good producer and a little less effort to keep forcing his voice higher and higher would be a great improvement. The sharpness in Topalides' voice reminds me of Tommy Eriksson (Ageness). It's the singing and the thin production that stand in the way for reaching a larger audience. Still, these guys play on conservatory level, this means they really know how to use their instruments! Time and time again changing both rhythms and musical style. There's even a Gryphon-like passage in the opening track Dividing Vanity. They keep your mind focused to their music. Heavy riffs and consequently sweet singing with acoustic piano alternate, but the guitar sound is never too heavy and the double bass drums never sound too fat, so Horizon's End's music is not as heavy or bombastic as the examples mentioned above. In the compositions one can hear melodic and symphonic influences together with a classical touch for instance in Two Steps And An Acknowledgement. Also the by classical music dominated ballad Under The Face Of Regret is regarding composition and presentation a track that deserves our deepest respect. Like in many prog and metal bands the vocals are the most questionable and friable part and most of the time lack of money means a thin and/or less quality production. It is a pity that there's so much talent that just misses the opportunity to have the financial means to develop the way they could! These guys belong to these talented musicians in my opinion and deserve a fair chance.