CD

Het Duitse Sylvan timmert al heel wat jaren aan de weg en menig studioalbum scoorde een 'tip' of een 'vette krent' in iO Pages. Reden genoeg om reikhalzend uit te zien naar Force Of Gravity, het zevende studioalbum van de band. De elf nummers zijn goed voor een kleine zeventig minuten muziek; het album opent fraai met symfonische bombast afgewisseld met hoge, emotionele zang van Marco Glühmann die wordt begeleid door piano en gitaar.

De vergeten songs van Joe Lynn Turner (ex-Rainbow), onder meer uit de tijd dat hij met Jim Peterik (ex-Survivor, Pride Of Lions) samenwerkte, zijn weer opgepoetst en perfect geproduceerd door Dennis Ward (Pink Cream 69).

Het Duitse duo Subsonic Experience, bestaande uit Bernhard Wöstheinrich (sequencers, effecten) en Thorsten Niestraht (synthesizers, orgel), was actief beginjaren negentig met elektronische muziek in de geest van de vroege Tangerine Dream en vooral Klaus Schulze. Eind 2000 kwamen de heren een weekend bij elkaar en tussen de koffiepauzes door werd het materiaal op het album Präposition grotendeels live gespeeld op relatief eenvoudige apparatuur.

Dat Styx springlevend is en vrijwel continu aan het toeren, wisten we al vanaf het moment dat de band zijn opwachting maakte op Arrow 2005. Big Bang Theory (2005) werd beschouwd als tussendoortje en om iets nieuws te kunnen spelen in Europa. Jammer genoeg is nog steeds geen nieuw studiowerk van de band uit Chicago, maar wel de alleraardigste liveregistratie One With Everything met daarop een aantal van de toppers uitgevoerd samen met het Contemporary Youth Orchestra Of Cleveland.

Ik heb 21st Century Live, de nieuwe live cd-dvd van de Amerikaanse band Styx, rechtstreeks van de website geplukt. Hoewel op het livealbum het nummer Renegade staat dat ook al op Arch Allies (2000) voorkomt en ongeveer de helft van de dvd van hetzelfde concert afkomstig is, is dit geweldige livealbum toch een mooie toevoeging. De geluid- en beeldkwaliteit zijn prima, zelfs beter dan van het Arch Allies-concert zou ik zeggen.

Strings 24 is een project van drie zeer begenadigde Italiaanse gitaristen, bekend uit het zogeheten ‘clinic-circuit'. Het album van ruim 54 minuten bevat twaalf stukken die voor het overgrote deel zijn opgebouwd uit uptempo (hard)rocksongs met een aaneenschakeling van gitaarspierballerij. De snelheid op de gitaarhalzen is indrukwekkend, de melodietjes klinken aardig, maar ze zijn niet bijster origineel.

Het had niet veel gescheeld of de Finse progmetalband Stratovarius had er een punt achter gezet, maar de met persoonlijke problemen kampende gitarist Timo Tolkki heeft zich kennelijk op tijd kunnen herpakken en de lijmpoging met vooral zanger Timo Kotipelto lijkt vooralsnog geslaagd.

Stratovarius mag je beschouwen als een van de grondleggers van de progmetal. De Finnen timmeren al bijna twintig jaar aan de weg en combineren metal met klassieke en orkestrale invloeden. Dat betekent zeer stevige fundamenten van drums, de bas van de fantastische Jari Kainulainen, zware gitaarriffs gelardeerd met orkestraties en afwisselend razendsnelle loopjes van gitaar en/of toetsen, bespeeld door het fenomeen Jens Johanssson.

Dirk Schlörner, voormalig lid van de agitrockband Ton Steine Scherben is ongetwijfeld de voornaamste persoon van het project Stella Maris, want hij speelt toetsen, gitaar en fluit. Bovendien produceerde hij het album To The Promised Land, en is hij de voornaamste componist. De begeleidende informatie praat over mystery pop, maar op het album zelf wordt het genre ambient/trip hop genoemd. Voor elk wat wils dus en inderdaad, de twaalf nummere bieden variatie genoeg.

De Amerikaanse band Starcastle werd in de late jaren zeventig ook wel een Yes-kloon genoemd, maar deslaniettemin maakte de band drie prachtige lp's, te weten: Starcastle (1976), Fountain Of Light (1977) en Citadel (1977). Terugblikkend zeggen de bandleden op hun website dat de vierde lp Real To Reel (1978) eigenlijk nooit uitgebracht had mogen worden, omdat dat album te afwijkend klonk; daarmee ben ik het volledig eens.