ILLUMINATION

Het valt tegenwoordig niet mee om nog op te vallen in het gothicmetalgenre. Het recept is immers bekend: een mooie dame met liefst een flinke operastem, een aantal lelijke kerels daarachter die je vooral niet te veel op de videoclip mag zien, een aantal heftig stuwende songs die vaak nogal eenvormig zijn, en vooruit, doe er als afsluiter maar een ballad bij. Ook het Noorse Tristania ontkomt niet aan deze formule, maar er is toch een verschil met veel andere gothicbands. De vrouwenstem verzorgt hier namelijk geregeld de tweede stem en klinkt ook minder over-de-top. De meestijds donkere stem van Østen Bergøy en de vaak tweestemmige, niet zelden bijna fluisterende stem van Vibeke Stene, vullen elkaar ook nog eens goed aan in afwisselende songs, waardoor Illumination een stuk gevarieerder en een heel stuk toegankelijker klinkt dan voorgaande Tristania-albums. Dat komt vooral doordat de ‘extreme vocalist’ Kjetil Ingebrethsen is vertrokken en slechts tijdens de openingstrack The Ravens is vervangen door gastzanger Vorph (Samael). Verder kregen gitarist Anders Hidle en toetsenist Einar Moen hulp bij het schrijven van producer Waldemar Sorychta, die onder meer met The Gathering en Lacuna Coil heeft gewerkt. De muziek is een kruising tussen de donkere kant van Anathema en de melodieuze kant van Therion. Evenals de afsluiter Deadlands is met name Destination Departure een juweeltje onder de ballads. Ook op de single staat een wonderschone, maar mierzoete ballad genaamd Ab Initio, die op het album wordt ingesloten door Sanguine Sky en Mercyside. Dat alles maakt Illumination tot een lekker plaatje.