I'M YOUR SAVIOUR

Na de ep Overdue Visit (2009) van de Duitse vijfmansformatie Toxic Smile, oorspronkelijk opgericht in 1996 in Leipzig, was al duidelijk dat deze heren tot het maken van uitstekende muziek in staat zijn. Zanger Larry B. mag er dan niet uitzien als een gelikte frontman van de gemiddelde 'vrouwvriendelijke' band, hij kan wel zingen en dat alleen is al een verademing. Zijn stem heeft af en toe wel wat weg van die van Steve Walsh, zoals hij nú zingt, dus een beetje minder hoog en wat heser. De nieuwe man op het slagwerk heet Robert Eisfeldt en dat blijkt een bijzonder goede keus, want de man weet als geen ander hoe je tegendraads, spannend en inventief moet drummen. Dat is al direct in het openingsnummer te horen. Invloeden van de melodieuze kant van Dream Theater, een beetje Happy The Man en toch ook duidelijk Kansas vechten om voorrang in de negen composities, die samen goed zijn voor een uur hoogstaand entertainment. Van begin tot eind vind ik de composities goed doordacht, zeer gevarieerd en met tal van knap gevonden tempo- en sfeerwisselingen. De rustiger track Hidden Brand heeft een behoorlijk hoog Kansas-gehalte mede door de vioolsamples, terwijl de daaropvolgende track begint met akoestische gitaar en hese zang. Zodra er een piano bijkomt, klinkt het geheel als Pink Floyd of Porcupine Tree. Met de bas en meerstemmige zang erbij klinkt het allemaal erg vriendelijk en mag de bas zelfs soleren. Ter compensatie heeft Endless Cycle weer een vrij hoog Dream Theater-gehalte en opnieuw laat Eisfeldt horen dat hij niet alleen 'dom' de maat slaat, maar vernuftig de accenten verlegt, waardoor zo'n nummer ruimschoots boven het gemiddelde scoort. Via een redelijk popachtig stuk met wat Saga-invloeden gaat het album verder met Poles Apart, een ballad gedragen door echoënde keyboards, waarin ook wat Enchant-invloeden te horen zijn. Het titelstuk is een heerlijke combinatie van Dream Theater en Kansas en het sluit dit uitstekende album waardig af. Toxic Smile haalt de absolute top nog niet, maar de band gaat met I'm Your Saviour wel een heel eind in die richting.