CD

Room V is het vijfde album in het veertienjarig bestaan van de Amerikaanse progpower- en progmetalband Shadow Gallery. Het is eerste album op het InsideOut-label. Vier jaar na het vorige album Legacy (2001) komt de band met een album dat ruim 75 minuten klokt, naast de speciale editie met videomateriaal en bonustracks.

Het was een tijdje stil rond de melodieuze progmetalband Shadow Gallery, nadat zanger Mike Baker in oktober 2008 plotseling overleed aan een hartstilstand. Het gat tussen Room V (2005) en Digital Ghosts werd gedicht met de compilatie Prime Cuts (2007).

Shadow Circus is een kwartet dat werd opgericht in 2005 en afkomstig is uit New York. De uit gelouterde muzikanten bestaande band bestaat uit David Bobick (zang), John Fontana (gitaar, toetsen), Corey Fulta (drums) en Jason Croft (bas).

Shaman, de afsplitsing van de Braziliaanse band Angra en bestaande uit zanger André Matos, gitarist Hugo Mariutti, bassist Luis Mariutti

Steve wie..? Ja, dat zei men destijds ook van Yngwie... Steve Senes won de prestigieuze titel Guitar Superstar van Guitar Player Magazine 2009 en komt nu met het door hem gecomponeerde, gespeelde, geprogrammeerde, gemixte en geproduceerde debuut dE-eVolution oF thEorY.

De Engelse cultband The Enid is kennelijk een band die bij iO Pages, het tijdschrift voor progressieve rockmuziek, een wat ondergeschoven kindje is, want behalve een liveverslag uit 1996 heb ik verder niets kunnen vinden in de afgelopen dertien jaar. Toch was deze band uitermate progressief en zeker symfonisch, want de band verwerkte veel orkestrale, klassieke invloeden in de muziek. Om dat te kunnen verwezenlijken werkte men met een standaardbezetting van een progband, maar met een tweede toetsenist.

Tijdens de hoogtijdagen van de psychedelische elementen in de synthesizermuziek, was Klaus Schulze een van de pioniers en voorgangers in het genre. Hij is geïmiteerd door velen, maar door niemand overtroffen. Het album Moondawn uit 1975 is ongetwijfeld een meesterwerk en behoort mijns inziens tot zijn beste albums. Floating bevat een prachtige opbouw van minimale tot symfonische elektronische muziek (EM) met diepe solo’s en verfijnde percussie-elementen waarop de luisteraar kan wegdromen. Verder laat Schulze je weg zweven op zijn dreinende sequences.

Wat moet ik eigenlijk nog schrijven over Klaus Schulze, een man die aan de wieg heeft gestaan van de elektronische muziek (EM), destijds een totaal nieuwe muziekstroming? Door toedoen van ene Kaiser, destijds een ‘big shot’ in de platenbusiness kreeg de zojuist uit Tangerine Dream (TD) gestapte Schulze de kans om Irrlicht (1972), zijn eerste soloalbum het levenslicht te doen zien.

Klaus Schulze, de Duitse pionier van elektronische muziek (EM), behoeft geen nadere introductie en dat er al heel wat albums van hem opnieuw zijn uitgebracht met belangwekkend bonusmateriaal mag ook als bekend worden verondersteld. Voor mij is dit album interessant, omdat ik Dune nog niet in mijn bezit had en dus was het voor mij een primeur. De oorspronkelijke langspeler bestond uit twee lange tracks, gespeeld door Schulze en Wolfgang Tiepold, de cellist met wie hij een intensieve samenwerking ontwikkelde.

Na een pauze van enkele jaren heeft Robert Schroeder, de bekende Duitse beoefenaar van elektronische muziek (EM), zijn veertiende solowerk afgeleverd met het album Brain Chips -The Instrumental Version. De twaalf nummers zijn samen goed voor 74 minuten muziek. Hoewel het hoesje aangeeft dat de muziek tot het electronic trip-hopgenre zou behoren, zijn een aantal nummers naar mijn beleving gewoon steengoede melodic EM. Het album opent in de stijl van Double Fantasy, een ouder project van Schroeder.