CD

De van origine Deense band Pyramaze kondigde enkele jaren geleden aan een nieuw album te zullen uitbrengen zonder gitarist-componist Michael Kammeyer, maar tot op heden is daar nog niet veel van terechtgekomen. Wat de aanleiding is om Immortal, het derde album uit 2008, opnieuw uit te brengen is mij niet duidelijk. Het bijzondere aan dit album is de zang, want voormalig Iced Earth-zanger Matt Barlow is te horen op acht van de tien songs en maakte met dit album zijn rentree.

Het Duitse vijftal Neronia begon zijn muzikale loopbaan als Ulysses − niet te verwarren met de Nederlandse band met die naam − maar veranderde dat later in Neronia. Onder die naam werden twee albums uitgebracht, waarvan het laatste Blue Circles dateert uit 2008 (zie iO84). Helaas werd kort na het uitbrengen van dat album de studio van de band leeggeroofd; een gevoelige tegenslag. Het nieuwe album Limnotapes bevat tien songs variërend in lengte van krap twee tot ruim zes minuten.

Een album uit 1998 en een uit 1999 waren de wapenfeiten van de Finse band Kenziner onder aanvoering van gitarist Jarno Keskinen. Na vijftien jaar is er vrij plotseling sprake van een wederopstanding met een viertal nieuwe bandleden en de bedoeling om te gaan toeren. Zanger Markku Kuikka heeft een heldere, maar wat doorsnee stem. Voor mijn gevoel probeert hij nogal krampachtig en geforceerd wat meer diepte en ‘heavy’ kenmerken in zijn zang te krijgen. Verder is er ten opzichte van de eerste twee albums weinig nieuws onder de zon.

De jeugdige Nederlandse multi-instrumentalist Sebas Honing is al op zeer jonge leeftijd begonnen met gitaarspelen. Gaandeweg zijn daar bas, toetsen en het programmeren van drumpartijen bijgekomen. Slechts op één van de elf tracks heeft Sebas hulp gehad van zijn partner en zangeres Petra met wie hij samen in de band Equisa zit, maar voor het overige heeft hij alles alleen gedaan.

Is dit een zwaktebod of juist een overtuigende verklaring van de positie die deze roemruchte band momenteel inneemt? Of moet Golden Oldies worden gezien als een alternatief voor een live-cd? De lezer mag zelf oordelen! De volledig opnieuw ingespeelde en van nieuwe arrangementen voorziene ‘best of’ in de ogen van de band, is goed voor ruim vijftig minuten genieten van geweldige muziek van een van Neerlands beste bands op het gebied van progressieve rock. Progressief was de band in de jaren zeventig zeker, want hoeveel muzikanten zijn niet door Focus beïnvloed?

Paint The Dark is het zesde studioalbum van de Amerikaanse band Farpoint. Beïnvloed door bands als The Moody Blues, Jefferson Airplane, volksmuziek, country en klassieke muziek, krijgt de luisteraar een goed uur melodieuze kost voorgeschoteld die overwegend rustig is, soms bijna akoestisch. Mede door zangeres en pianiste Abby Thompson en het gebruik van akoestische gitaren en de mandoline krijgt het geheel wel een erg zoet tintje.

Het elektrisch versterkte album In Search Of The Soul Trees werd in 2008 nog uitgebracht onder de naam Asturias en scoorde een ‘vette krent’ in iO85. Fractals uit 2011 is helaas niet eerder opgemerkt door iO Pages en is wat mij betreft zelfs nog beter! De componist, arrangeur en bassist heet Yoh Ohyama, een Japanse multi-instrumentalist die al jaren actief is in de muziekindustrie.

Prachtige popmuziek met waanzinnig uitgekookte blazersarrangementen, mooie vocale harmonieën en diverse leadzangers, dat was en is Chicago nu al 47 jaar lang. Na het vertrek van Peter Cetera in 1986, nu alweer bijna dertig jaar geleden, waren de hits − zeker in ons land − weliswaar beperkt, maar de band is vrijwel steeds actief gebleven en heeft in wisselende bezettingen wereldtournees gemaakt. Behalve de originele blazerssectie, is Robert Lamm het belangrijkste lid van het eerste uur.

Kijk je weemoedig terug naar Rainbow met Ronnie James Dio? Vond je David Coverdale in vroeger dagen zo’n verdraaid goede zanger? Luister dan maar eens naar dit nieuwe album van de heavy rockers van Astral Doors uit Zweden. Ik geef toe dat Notes From The Past feitelijk in Aardschok thuishoort, maar deze mannen roepen wel buitengewoon goede herinneringen op, want heel wat progliefhebbers zullen ook bands als Deep Purple en Rainbow in hun favorietenlijstje hebben staan.

Het zesde album van de Finse symfonische metalgroep Amberian Dawn beweegt zich wederom op het snijvlak van prog en aanverwante stromingen. Zangeres Capri Virkkunen is niet alleen buitengemeen knap, maar ze kan ook nog zingen en met haar mooie stem voorziet ze de muziek van gitarist-toetsenist Tuomas Seppälä rijkelijk.