CD

De muziek van het Noorse gezelschap Fatal Fusion is pure retro. Net als de Zweedse band Beardfish grijpt dit kwintet op The Ancient Tale terug naar de klassieke prog uit de jaren zeventig met een flinke knipoog naar de hardere kant daarvan. In tegenstelling tot de invloeden die in de begeleidende informatie wordt genoemd, zoals Genesis, Led Zeppelin, Camel en Rainbow, is Uriah Heep de eerste naam die me te binnen schiet bij het horen van de eerste tonen.

Dat progressieve muziek niet uitsluitend in Engelstalige landen wordt geproduceerd, wisten we natuurlijk al, maar het aantal progalbums uit Slowakije zijn naar mijn mening op de vingers van één hand te tellen. Door de jaren heen is toetsenist Marián Varga de enige constante factor bij Collegium Musicum; hij wordt op Continuo, een album uit 1978, bijgestaan door twee gitaristen, een drummer en een bassist.

Nadat hij Sonata Arctica had verlaten, bleef gitarist Jani Liimatainen actief. Met Cain’s Offering bracht hij in 2009 Gather The Faithful uit. Stormcrow is pas het tweede album van de band. Als je de muziek beluistert en de bezetting bekijkt dan rijst de vraag of dit een band is of een project. De zang wordt namelijk verzorgd door zanger Timo Kotipelto en de toetsenist is niemand minder dan Jens Johansson, beiden van Stratovarius.

Het project Wolfpakk, onder leiding van Michael Voss (Beggar's Bride) en Mark Sweeney, heeft als kenmerk dat genoemd duo zich op Rise Of The Animal laat helpen door een keur aan bekende instrumentalisten en vocalisten.

Fantastic Dreamer, de opvolger van het uitstekende debuutalbum The Way, is een schijf waarnaar ik met meer dan gemiddelde belangstelling uitkeek. De heren Henry Tarnecky (toetsen, zang), Blake Tobias (toetsen, bas) en Jack Wright (gitaar, drums) zijn gedrieën verantwoordelijk voor acht van de negen composities. Voor de langste en tevens laatste track van het album kreeg het trio hulp van toetsenist Glenn Arpino, die ook elders meespeelt.

Deze Belgen afkomstig uit de omgeving van Brugge maakten slechts één album. De band bestond uit de puike toetsenist Patrick Philips, Marc van Bortel (gitaar), broer Paul van Bortel (bas) en Christian Zaman (drums). Zij speelden in 1979 een heerlijk soort symfo, soms met een knipoog naar de Canterbury scene.

Multi-instrumentalist Matt Brookins is de spil van het Amerikaanse gezelschap Odin’s Court dat alweer veertien jaar actief is. De albums dateren echter van 2008 en later. Gitarist van de band is al tien jaar Rick Pierpont en de zanger van dienst is sinds twee jaar Dimetrius LaFavors. Diens heldere, wat ijle en vooral hoge stem draagt de muziek, die op Turtles All The Way Down het midden houdt tussen progmetal en ‘gewone’ progressieve muziek.

Karma Sown is het debuutalbum van het Amerikaanse trio Iris Divine uit Noord-Virginia. De band lijkt zwaar geïnspireerd door zowel Rush, King’s X, Enchant als Dream Theater ten tijde van Train Of Thought (2003).

Hasse Fröberg is vooral bekend van zijn bijdragen aan The Flower Kings (TFK). Met hetzelfde gezelschap als waarmee hij zijn soloproject begon, levert hij met HFMC een uitstekend derde album af. Afgezien van de soms wat simpel pompende bas, zijn de heren instrumentalisten zeer goed op dreef. Het gitaarspel van Anton Lindsjö lijkt tamelijk veel op dat van Roine Stolt, maar is net even wat feller.

Fire Within, een nieuwe formatie uit Zeeland, brengt met deze gelijknamige cd zijn debuut uit. Het album bevat negen eigen composities die samen 37 minuten klokken. De band bestaat uit Robbin van de Bor (bas), zijn broer Dennis van de Bor (zang, gitaar), Lars van Mourik (drums) en Arjon Bimmel (toetsen). De band omschrijft de muziekstijl als symfonische metal en gelet op de synthsolo’s en de diverse symfonische arrangementen kan ik me daarin wel vinden. Hardrock met een symfosausje, zou je kunnen zeggen.