CD

De Amerikaanse Amanda Somerville – woonachtig in Duitsland – de Duitse Anna Brunner, de Française Clémentine Delauney, (Visions Of Atlantis) en de Braziliaanse Marina La Torraca hebben elkaar gevonden in de metalscene en gevieren gieten zij op Rhapsodies In Black hits uit het verleden in een totaal ander jasje. Een saillant detail is dat Simone Simons (Epica) ook nog meezingt op twee tracks, waaronder het van Adele zo bekende Skyfall (James Bond).

Het is niet vreemd dat metalgitaristen zo nu en dan hun zachte en etherische kant laten zien. Neal Schon (Journey) deed dat op Late Nite (1989) bijvoorbeeld. Drift van het project Tuesday The Sky is een geheel instrumentaal album dat werd geboren toen Jim Matheos een song over had die hij niet vond passen op Theories Of Flight (2016), het laatste album van Fates Warning.

Het vierde album van de Duitse formatie Saris is merkwaardig genoeg pas het eerste album dat in iO Pages – tijdschrift voor progressieve rockmuziek − wordt besproken. Ghosts Of Yesterday bevat fris en modern klinkende neoprog met overduidelijke wortels in de progrock van de jaren zeventig en tachtig. De muziek vertoont overeenkomsten met die van bands als Irrwisch, Eloy, Arena en van Kayak in de laatst bekende bezetting.

The Great Momentum is al weer het negende studioalbum van de Oostenrijkse formatie Edenbridge met als kernleden gitarist, toetsenist en componist Arne Stockhammer, beter bekend als Lanvall en voormalig gitarist bij Gandalf, en diens levenspartner zangeres Sabine Edelsbacher.

De Israëlische band Distorted Harmony is op Chain Reaction behoorlijk beïnvloed door Dream Theater en in mindere mate Pain Of Salvation. Israël is geen land waar dagelijks progmetal wordt uitgebracht, des te meer bewondering heb ik voor dit vijftal om toch een poging te wagen hun ambities overzee te realiseren. Het begin lijkt erg op Dream Theater, maar wordt gevolgd door een rustige passage. Het tweede nummer is overwegend druk en het geschreeuw spreekt mij minder aan.

De roerige jaren zestig worden nog steeds ervaren als de meest innovatieve periode in de rockmuziek en te midden van de tumultueuze transformatie van een ‘nette’ samenleving naar provo’s, hippies, lange haren, hysterische meiden en protestliederen ontwikkelden zich tal van muzikale stromingen. Er ontstonden veel bands, waarvan sommige zeer succesvol waren maar velen ook niet. Little Free Rock is zo’n band die het geluk niet mee had.

De 71-jarige Gary Brooker is nog altijd het gezicht van de Britse band Procol Harum die in de jaren zestig werd opgericht. In plaats van Keith Reed heeft de band nu Pete Brown als tekstschrijver en dat levert andersoortige teksten op die in mijn beleving wat minder vloeiend zijn. Behalve de bekende hits A Whiter Shade Of Pale, Homburg en A Salty Dog heeft deze band gelukkig ook meer dan tien zeer verdienstelijke studioalbums gemaakt.

Ruim een week nadat Voyager de single Ascension had uitgebracht via het medium PledgeMusic, had de band de fondsen al bijeen om het album Ghost Mile op te nemen. Het is inmiddels het zesde album van deze Australische band die bestaat uit een dame en vier heren. Komend najaar is Voyager wederom live te bewonderen op ProgPower Europe in Baarlo van 6 t/m 8 oktober en dat schijnt een waar feest te zijn.

Ik heb Legendary Years van Rhapsody Of Fire vaak beluisterd en in eerste instantie vond ik het gemis van zanger Fabio Lione en gitarist Luca Turilli verschrikkelijk. Later begreep ik waarom toetsenist en oudgediende Alex Staropoli op het idee kwam om het materiaal, opgenomen tussen 1997 en 2002, te gaan bewerken en opnieuw op te nemen met een andere gitarist, drummer en − het allerbelangrijkste − met een nieuwe zanger in de persoon van Giacomo Voli. Het resultaat is best indrukwekkend.

Het derde album van de Britse formatie Machines Dream ‘een band die nooit een band had moeten zijn’ klinkt heel vertrouwd in de oren. Black Science bevat typische symfo met een jarenzeventig ‘feel’ vooral neigend naar Pink Floyd periode Wish You Were Here (1975), Eloy en een vrij rustige Genesis, waarbij vooral de bezetting met Ray Wilson een referentie zou kunnen zijn.