CD

De Duitse meestergitarist Michael Schenker (ex-UFO, ex-Scorpions, ex-MIchael Schenker Group) kan er geen genoeg van krijgen, want Thank You 3 is alweer zijn derde akoestische gitaar-cd in enkele jaren tijd. Ook dit album componeerde, speelde en produceerde hij zelf in zijn privé-studio. Het betreft dus een echt soloalbum. De lezers vragen zich wellicht af of een artiest op herhaling hoog kan scoren.

Eternity uit het najaar van 2001 is een opnieuw opgenomen heruitgave van het debuutalbum uit 1988 van de Finse gitaarvirtuoos Lars Eric Mattsson. De bezeting op deze heruitgave verschilt van die van het debuut. De zang wordt nu verzorgd door Björn Lodin, een Rod Stewart-uitgave van Jorn Lande. De drummer is Eddie Sledgehammer en Mattsson zelf speelt bas, toetsen en gitaar.

Asylum, de tweede cd van de Franse (?) progrockband Longshot, is onderdeel van een trilogie. Het album kwam uit op het nieuwe Frans platenlabel Wake The Dead en bevat lange nummers met een totale speelduur van ruim 75 minuten. De cd is verpakt in prachtig artwork. De teksten zijn gebaseerd op een verhaal van hoesontwerper Thierry Guilleminot. Het speelt zich af in de buurt van het sterrenstelsel Alfa Centauri. Dat moet dus wel een prachtige cd zijn; dat was althans mijn verwachting.

Aanvallen!!, moet de in Amerika woonachtige Zweed Yngwie Malmsteen gedacht hebben na zijn voorlaatste album met symfonieorkest, toen hij een titel zocht voor zijn nieuwe album. En inderdaad.

De opvolger van Apocaplypse Of The Mercy (2015), het debuutalbum van de Argentijnse band Bad Dreams dat veel later werd besproken dan de releasedatum, is in alle opzichten geslaagd te noemen. De titel had niet toepasselijker kunnen zijn, want referenties aan bands als Genesis, Marillion en Pink Floyd zijn overduidelijk herkenbaar. Bepaalde fragmenten roepen inderdaad geregeld de gedachte op ‘waar heb ik dit eerder gehoord’. Betekent die vaststelling dat Déjà Vu geen goed album zou zijn?

The Tide Turns is de nieuwe cd van de Braziliaanse formatie Blezqi Zatsaz onder leiding van toetsenvirtuoos en voornaamste componist Fabio Ribeira. Met deze opvolger van Rise And Fall Of Passional Sanity (1991) lijkt het alsof de heren zich wat hebben aangetrokken van de kritiek die ze op hun debuut kregen. Dit album bruist en sprankelt namelijk wél, het zit vol emotie en passie en compenseert mede daardoor ruimschoots het gemis aan zang.

If Only Stones Could Speak van The Bollenberg Experience is per flyer al meermaals aangekondigd. Aan het album werkt het neusje van de symfo- en progzalm mee; de muziek op deze cd werd geschreven door Björn Johansson en de van iO Pages bekende medewerker John Bollenberg. De laatste neemt ook het merendeel van de zangpartijen voor zijn rekening.

Het Duitse Xandria heeft alweer enige tijd de Nederlandse (mezzo)sopraan Dianne van Giersbergen in de gelederen en dat lijkt een goede zet geweest te zijn. In het recente verleden werkte de band zo’n 150 shows af in veel landen en men deed daarbij goede zaken voor wat betreft de naamsbekendheid. Het nieuwe album Theater Of Dimensions telt dertien nieuwe composities waarvan de laatste, de gelijknamige epic, de indrukwekkendste is. De muziek is, hoewel theatraal, niet vernieuwend. Integendeel.

Het Argentijnse trio Supernova dat bestaat uit Alejandro Kordon (toetsen, fluit), Mariano Sanchez (bas) en Norberta Barcala (drums) is op het tweede album Lleva Del Brillo Del Sol aangevuld met zangeres Maria Macaya. De muziek lijkt vooral te zijn geïnspireerd op Emerson, Lake & Palmer en in mindere mate Vangelis, maar klinkt wat lieflijker.

Warmth In The Wilderness, vol 2 bevat met een totale speelduur van ruim twee uur topkwaliteit aan gitaargeweld, bij elkaar gesprokkeld en geproduceerd voor een dubbel-cd door Lars Eric Matsson . Ik ben eigenlijk nooit zo gecharmeerd van verzamelwerkjes en daar valt deze productie dus ook onder. Bovendien is dit al het tweede eerbetoon aan gitarist Jason Becker, dus het nieuwtje is er ook al af.