CD

De cd Masterplan is het debuut van een samenwerkingsverband van zanger Jorn Lande (solo, Ark, Beyond Twilight, Milennium), gitarist Roland Grapow en drummer Uli Kusch, die beiden voorheen in Helloween speelden. Dat zijn een drietal redelijk grote namen met waarschijnlijk ook dito aspiraties. De band wordt gecompleteerd door bassist Jan S. Eckert en toetsenman Axel Mackenrott.

Het lag al in de lijn der verwachting: een reformatie voor enkele grote liveshows en wat nieuwe nummers, dus dat er meer zou volgen leek gerechtvaardigd. En jawel, de routiniers van Lucifer’s Friend onder aanvoering van zanger John Lawton (ex-Uriah Heep), komen nu met Too Late To Hate, een gloednieuw studioalbum! De band, opgericht in 1970, moest lijdzaam toezien hoe Lawton in 1976 na zes studioalbums de band vaarwel zei om bij Uriah Heep te gaan zingen.

Dreamtower is de tweede schijf in het neoklassieke progmetalgenre van supergroep Ring Of Fire. Het debuutalbum The Oracle (2001) kreeg eerder al lovende kritieken. Naast de andere projecten van zanger Mark Boals (ex-Yngwie Malsteen, solo), gitarist Tony MacAlpine (Planet X, solo), toetsenman Vitalij Kuprij (Artension, solo), drummer Virgil Donati (Planet X) en bassist Philip Bynoe (Steve Vai) is er kennelijk ook nog tijd voor dit groepsgebeuren.

Een prachtig hoesje, een aardig bedachte bandnaam en Inphantasia is een mooie fantasytitel met een sprookjesverhaal: wat kan er nog mis gaan? Weinig, alleen dat de hooggespannen verwachtingen niet helemaal worden waargemaakt. Jana Frank is bassist en zangeres van Eyevory, het recentelijk van trio tot kwartet uitgebreide Duitse gezelschap uit Bremen. Zij schrijft tevens de meeste teksten en ze is naast gitarist David Merz de belangrijkste componist. Basspelen kan ze zeker, maar haar stem is in mijn beleving veel te beperkt.

De Tjechisch-Slowaaks-Duitse formatie Symphonity treedt in de voetsporen van bands als Stratovarius, Symphony X, Avantasia en soms van Rhapsody. De tien tracks op King Of Persia variëren in lengte van krap drie tot ruim negen minuten en dat betekent dat er ruimte is voor wat progressieve invloeden. De zangpartijen worden verdeeld tussen Olaf Hayer en Herbie Langhans en beide heren laten horen de muziek uitstekend te kunnen aanvullen.

Recreation Day is het vierde studioalbum van het Zweedse kwintet Evergrey. Naast de oerleden Tom Englund (gitaar, zang) en Patrick Carlsson (drums), bestaat de band uit drie nieuwelingen, te weten Michael Hakansson (bas), Henrik Danhage (gitaar) en Rikard Zander (toetsen). Ondanks deze bezettingswisseling heeft Englund - het brein van de band - het aparte en herkenbare geluid van Evergrey weten te handhaven.

Twaalf nieuwe en vrij korte tracks staan er op dit tweede deel van Ampersand. De composities zijn door de band omschreven als ‘weesjes’ die geen kans kregen om op een van de eerder uitgebrachte albums te verschijnen. Al dan niet om die reden komt het album op mij inconsistent over. Je hoort verschillende stijlen uiteenlopend van popsongs en akoestische singer-songwriter stukjes tot enkele uitgesproken progressieve nummers. Zo is de openingstrack een vrij zoete popsong en zijn Burn en The Telephone stukjes met alleen zang en begeleid door piano.

Ogenschijnlijk vanuit het niets is daar plotseling de Belgische symfoband MIndgames bestaande uit Bart Schram (zang, gitaar), Rudy Van Der Veeken (sologitaar), Tom Truyens (toetsen), Eric Vandormael (bas) en Benny Petak (drums). De band levert met International Daylight een prima album af in het symfonische rockgenre.

Aphelion is alweer het derde album van het Oostenrijkse gezelschap Edenbridge onder leiding van multi-instrumentalist Lanvall. Hij wordt daarin bijgestaan door zijn partner Sabine Edelsbacher (zang), Roland Navratil (drums) en Andreas Eiber (gitaar). Het nieuwe album bevat tien mooie, meldodieuze gothicmetaltracks die klassiek georiënteerd zijn met naast het gitaarwerk ook toetsen en orkestraties van Lanvall. Aphelion is ook beschikbaar in een 3D-hoesje met een extra track.

Wat begon als een nevenproject van de Amerikaanse multi-instrumentalist, zanger en songschrijver Casey Crescenzo is inmiddels uitgegroeid tot de band The Dear Hunter en Act V: Hymns With The Devil In Confessional is de vijfde cd in deze serie van de in totaal zes geplande albums. Het lange album telt vijftien stukken die samen rond de tachtig minuten klokken. Veel tempowisselingen, stukjes pop, stukjes oubollige jarenvijftigmuziek, een lounge atmosfeer en soms zelfs jazzy fragmenten, kortom er is veel te beleven met de muziek van The Dear Hunter.