AURI

Na de zoveelste megatournee is het even stil rond de Finse gothicband Nightwish. Tijd om bij te komen, maar ook tijd voor nieuwe activiteiten, zo blijkt uit dit album. Dat Tuomas Holopainen en Troy Donockley het uitstekend met elkaar kunnen vinden, was al duidelijk. Die samenwerking gaat een stap verder nu het duo de medewerking vroeg van de partner van Holopainen, de in Finland zeer succesvolle zangeres Johanna Kurkela. Dit trio komt met elf semi-akoestische liedjes die heel veel duidelijk maken. Zo begrijp ik de keuze destijds voor Anette Olzon nu beter, want haar stem komt aardig in de buurt van die van Kurkela, zij het dat de laatste een veel betere stembeheersing heeft en haar stem veel breder en gevarieerder gebruikt. Evenals bij Ayreon, waar een heftig album nogal eens gevolgd wordt door een minder bombastisch werk, is dat bij Holopainen ook het geval. De voorliefde van Holopainen voor volksmuziek werd al benadrukt op zijn soloalbum Music Inspired By The Life And Times Of Scrooge (2014), waarmee hij ook zijn affiniteit met stripverhalen liet blijken. Het karakter Auri − afgeleid van Aurora, dageraad − is ontleend aan een andere favoriete schrijver van Holopainen, namelijk Patrick Rothfuss. Met het schrijven van de muziek voor dit gelijknamige album zegt Holopainen inspiratie te hebben opgedaan voor Nightwish, hoewel de muziek bijna als een tegenpool beschouwd kan worden. Ze is allesbehalve bombastisch, maar juist lieflijk, melodieus, melancholisch en de Keltische en soundtrackinvloeden druipen ervan af. Zo doet de eerste track mij telkens weer denken aan de jarentachtigkraker NeverEnding Story (1984) van Limahl. Erg prettig is dat de sprookjesachtige muziek wordt gedragen door drie toppers in hun vakgebied en dan kan het bijna niet fout gaan. Verwijzingen naar Enya, Iona en in mindere mate Clannad zijn zeker terecht. De beperkte hulp ‘van buitenaf’ is niet vermeldenswaard, want Kurkela is behalve de voornaamste zangstem tevens degene de viool speelt. Holopainen speelt toetsen en ‘doet’ de elektronica; Donockley speelt gitaar, bouzouki en uiteraard zijn bekende Uilleann pipes en zingt daarnaast ook nog. Auri is een prachtig plaatje, maar termen als rock en celestial metal zijn wat mij betreft hier niet aan de orde. Er is nauwelijks sprake van rock en al helemaal niet van metal, dus hooguit het predicaat celestial (hemels of goddelijk) lijkt aardig gekozen te zijn. Als dit album inderdaad een inspiratiebron is geweest voor het volgende album van Nightwish dan mogen we van die band nog iets moois verwachten!