CD

Zoals veel zangers van bekende bands voelde ook Geoff Tate (Queensrÿche) zich geroepen om een soloschijf uit te brengen. Samen met gitarist-componist Scott Moughton schreef hij voor dit titelloze album van krap vijftig minuten elf moderne, soms zelfs licht dansbare songs. Het hoofdthema is liefde, een ode aan de meest diepe van alle menselijke emoties. Tates band bestaat uit Howard Chilcott (toetsen), Jeff Carnell (gitaar), Evan Schiller (drums) en C. Fox (bas, cello).

De cd Parakletos van de Poolse band RSC dateert al uit 1997. Het album verscheen op hetzelfde label als waarop ooit het album Safe (1995) van Collage verscheen, namelijk Ars Mundi. De belangrijkste man in deze band is Viktor Kucaj die naast de Hammond en de synthesizers ook de composities, de arrangementen en de productie voor zijn rekening nam. De muziek doet een beetje denken aan die van het eveneens Poolse SBB met zo nu en dan een vleugje Pink Floyd.

Soft Monster is een project van de Schotse slagwerker Alan Emslie en toetsenist Euan Drysdale. Op vier van de acht tracks op Floating wordt het duo bijgestaan door gitarist John Irvine. Op het hoesje wordt melding gemaakt van het feit dat Rush en Liquid Tension Experiment tot de inspiratiebronnen behoren. Inderdaad is aan het slagwerk van Emslie te horen dat hij is beïnvoed door Neil Peart.

De Schotse drummer en percussionist Alan Emslie neemt op Emotive Bay uiteraard al het slagwerk voor zijn rekening, maar daarnaast speelt hij ook toetsen en gebruikt hij zijn stem. Op twee tracks is gitarist John Irvine te horen. De muziek is 'live' opgenomen in zijn eigen studio en is bedoeld om een positief livegevoel te ervaren. Het gaat dus niet zo zeer om steriel, geprogrammeerd werk. De cd bevat ook nog wat foto's en weblinks die je kunt vinden als je de cd in je pc of laptop stopt.

Dit studioproject is een initiatief van Serafino Perugino, de baas van Frontiers Records en het wordt gedragen door zanger Michael Kiske (ex-Helloween) en Dennis Ward (Unisonic). De laatste is op Close To The Sun tevens ritme- en basgitarist. De eerste proeve van bekwaamheid beviel dusdanig goed dat de samenwerking werd gecontinueerd en dit is inmiddels het vierde studioalbum. De twaalf composities werden aangeleverd door diverse gastmuzikanten en andere artiesten uit de stal van het platenlabel.

IZZ is een relatief jonge Amerikaanse band uit de staat New York en I Move is de tweede cd van dit gezelschap. Gezien de prachtige documentatie die de plaat vergezelde, wordt er kennelijk flink geïnvesteerd om deze heren te laten doorbreken in de progscene. Het album met een speelduur van 73 minuten bestaat uit vijftien tracks die het kwintet met smaak en vakmanschap uitvoert.

Het Duitse kwintet Edguy is een van de vele bands die zich bewegen in het melodieuze metalgenre. De muziek van de band is beïnvloed door vooral Helloween, maar ook door Freedom Child, Stratovarius, Savatage en bovendien vind je op Mandrake invloeden uit het AOR-genre. Mandrake betekent mandragora, een middel waaraan medische krachten worden toegeschreven en het benadrukt het bovennatuurlijke en mysterieuze aspect als inspiratiebron voor deze cd.

Sunrise In Eden is het debuutalbum van de Oostenrijkse formatie Edenbridge, geformeerd rond gitarist-toetsenist Arne Stockhammer, die beter bekend is als Lanvall en als voormalig gitarist van landgenoot Gandalf. Het album verscheen in het najaar van 2000. Evenals bij de opvolger Arcana (2001) is het fraaie artwork van Markus Meyer. Sunrise In Eden behoort tot het bombastische gothicmetalgenre met veel klassieke invloeden.

De uit Osaka afkomstige Japanse multi-instrumentalist, componist, zanger en producer Kelly Simonz, gaat het in het najaar van 2002 op tournee als support voor Glenn Hughes (ex-Deep Purple, ex-Trapeze) en Joe Lynn Turner (ex-Rainbow). Voor deze gelegenheid is het uit 1999 daterende album Silent Scream van de 32-jarige Japanner opnieuw van stal gehaald en opgepoets uitgebracht, inclusief twee bonustracks. De muziek van Simonz is zwaar beïnvloed door Yngwie Malmsteen, maar is gevarieerder en melodieuzer.

Borealis, de Canadese volgeling van bands als Dream Theater, Enchant en Symphony X, bracht in 2008 zijn debuutalbum in eigen beheer uit. Sindsdien is de band veel professioneler geworden en ontstond het idee om na het uitstekende derde album Purgatory (2015) het debuut opnieuw op te nemen en via het officiële platenlabel AFM Records uit te brengen.