IN THE EYE OF TIME

Vox Tempus brengt nieuw en melodieus geweld uit de VS. Ik zou de muziek van de band willen omschrijven als progressieve AOR. Ray Mantor (gitaar), Jim Turba (bas) en Eric Althaus (drums) maakten vanaf 1997 deel uit van Equinox, maar zij besloten onlangs door te gaan als Vox Tempus, samen met zanger Dan Reed en toetsenist Eric Ragno, bekend van Takara. Aan de vooravond van de opnamen haakte Althaus echter af en wendde men zich tot de gerenommeerde sessiemuzikant Gregg Bissonette (Santana, Joe Satriani, en anderen). Met Mantor als producer en in eigen beheer nam de band negen prima nummers op die samen goed zijn voor rond de 57 minuten muziek. De inspiratiebronnen variëren per muzikant, maar zij noemen namen als Dream Theater (DT), Styx, Jason Becker en Racer X. Reeds stem heeft veel mogelijkheden, maar in de meeste stukken doet zijn stem me denken aan die van Dennis DeYoung (Styx) of Josh Pincus (Ice Age) en soms ook Fergie Frederiksen (Toto). Zijn stem is wat scherp, maar op een enkele te lang aangehouden noot na, uitstekend en past perfect bij deze muziek. Met een zweem van de vroege DT vertonen de composities overeenkomsten met die van Styx, Trillion, Journey en uiteraard Equinox. Het drumwerk is behoorlijk inventief en duidelijk anders dan het strakke gebeuk bij veel metalacts. Het is evident dat Bissonette zijn sporen al ruimschoots verdiend heeft. De eerste twee songs, For Eevery Life en Escape zijn uptempo AOR-nummers met goed gitaarwerk van Mantor. De ballad Broken mag er ook zijn en het prachtige, symfonische keyboardstukje Foreshadows van Ragno is evenmin te versmaden. Het bijna acht minuten durende Revelations is een combinatie van Styx, Enchant en Dream Theater en bevat nogal wat progressieve elementen. What About is dan weer overduidelijk DT met heerlijke synthsolo’s en een mooie, rustige tussenpassage. Je hoort spetterend gitaarwerk in het eveneens DT-achtige Voice Of Time, waarin ook Turba excelleert. Love, Lies And Treason is met ruim dertien minuten een hoogtepunt; het is een zeer gevarieerde track die onder meer invloeden laat horen van Yes met gitarist Trevor Rabin. Het sluitstuk is een rustige song die wegsterft in gekletter van regen. Een prachtig debuut!