De Zweedse band Soniq Circus bestaat al sinds 1999, maar men bracht tot nu slechts twee volwaardige albums uit in 2007 en 2011 plus twee ep’s die nog geen halfuur klokken. Ook Chapter 2 haalt het halve uur niet. De hardere randjes die de muziek hier en daar heeft, kunnen niet verbloemen dat de grote inspiratiebron de progrock uit de jaren zeventig is. De zang van Alexander Abrahamsson is wat monotoon, maar de muzikale ideeën zijn best aardig. Gezien de inspiratiebron is op voorhand al duidelijk dat er geen schokkende of nieuwe ontwikkelingen te horen zijn. Wel een heerlijke synthsolo à la Jens Johansson (Stratovarius) in Achilles Down en fragmenten die herinneren aan bands als A.C.T. en Saga. De bezettingswijzigingen van onder meer zang en toetsen, zijn in mijn beleving geen verbeteringen. Evenals voorheen is gitarist Marcus Enochsson verantwoordelijk voor de meeste composities. Het veelbelovende niveau van de eerste twee albums wordt echter niet gehaald.