CD

Het project Wolfpakk, onder leiding van Michael Voss (Beggar's Bride) en Mark Sweeney, heeft als kenmerk dat genoemd duo zich op Rise Of The Animal laat helpen door een keur aan bekende instrumentalisten en vocalisten.

Fantastic Dreamer, de opvolger van het uitstekende debuutalbum The Way, is een schijf waarnaar ik met meer dan gemiddelde belangstelling uitkeek. De heren Henry Tarnecky (toetsen, zang), Blake Tobias (toetsen, bas) en Jack Wright (gitaar, drums) zijn gedrieën verantwoordelijk voor acht van de negen composities. Voor de langste en tevens laatste track van het album kreeg het trio hulp van toetsenist Glenn Arpino, die ook elders meespeelt.

Deze Belgen afkomstig uit de omgeving van Brugge maakten slechts één album. De band bestond uit de puike toetsenist Patrick Philips, Marc van Bortel (gitaar), broer Paul van Bortel (bas) en Christian Zaman (drums). Zij speelden in 1979 een heerlijk soort symfo, soms met een knipoog naar de Canterbury scene.

Multi-instrumentalist Matt Brookins is de spil van het Amerikaanse gezelschap Odin’s Court dat alweer veertien jaar actief is. De albums dateren echter van 2008 en later. Gitarist van de band is al tien jaar Rick Pierpont en de zanger van dienst is sinds twee jaar Dimetrius LaFavors. Diens heldere, wat ijle en vooral hoge stem draagt de muziek, die op Turtles All The Way Down het midden houdt tussen progmetal en ‘gewone’ progressieve muziek.

Karma Sown is het debuutalbum van het Amerikaanse trio Iris Divine uit Noord-Virginia. De band lijkt zwaar geïnspireerd door zowel Rush, King’s X, Enchant als Dream Theater ten tijde van Train Of Thought (2003).

Hasse Fröberg is vooral bekend van zijn bijdragen aan The Flower Kings (TFK). Met hetzelfde gezelschap als waarmee hij zijn soloproject begon, levert hij met HFMC een uitstekend derde album af. Afgezien van de soms wat simpel pompende bas, zijn de heren instrumentalisten zeer goed op dreef. Het gitaarspel van Anton Lindsjö lijkt tamelijk veel op dat van Roine Stolt, maar is net even wat feller.

Fire Within, een nieuwe formatie uit Zeeland, brengt met deze gelijknamige cd zijn debuut uit. Het album bevat negen eigen composities die samen 37 minuten klokken. De band bestaat uit Robbin van de Bor (bas), zijn broer Dennis van de Bor (zang, gitaar), Lars van Mourik (drums) en Arjon Bimmel (toetsen). De band omschrijft de muziekstijl als symfonische metal en gelet op de synthsolo’s en de diverse symfonische arrangementen kan ik me daarin wel vinden. Hardrock met een symfosausje, zou je kunnen zeggen.

De Frans-Belgische band Ethernity is al sinds 2000 actief, maar verder dan wat demo’s en een ep kwam men niet. De kern van deze band wordt gevormd door Julien Spreutels (toetsen), die we kennen van Epysode, en zijn broer Nicolas Spreutels (drums), terwijl neef François Spreutels de bas bespeelt. De band wordt gecompleteerd door enkele jeugdvrienden, zoals de watervlugge gitarist Gregory Discenza, tweede gitarist Thomas Henry en frontvrouw Julie Colin.

Het blijft onrustig in de sector ‘gothic metal’ want het lijkt wel een komen en gaan van zangeressen. Heidi Parviainen heet de knappe Finse dame die tot in 2012 achter de microfoon stond bij Amberian Dawn. Sindsdien besloot zij een solocarrière op te bouwen en gefinancierd via een IndieGoGo campagne is Behind The Black Veil daarvan het resultaat.

André Andersen en zijn mannen maken met 2016 de trilogie aan live-dvd’s compleet, want na 1996 en 2006 is nu 2016 aan de beurt. De Russische achtergrond van Andersen maakt dat een uitzinnig publiek in Moskou een band in topvorm helpt zijn 25-jarig jubileum te vieren. Helaas kan ik de beeldkwaliteit niet beoordelen, want deze recensie betreft slechts het audiogedeelte. Opvallend genoeg is de geluidskwaliteit uitstekend, hoewel zanger D.C. Cooper niet altijd te volgen is als hij het publiek toespreekt.