DIM DAYS OF DOLOR

Morten Veland staat ferm aan het roer bij de Noorse gothicmetalband Sirenia die voortkwam uit Tristania. Door mezzosopraan Emmanuelle Zoldan als frontvrouw naar voren te schuiven, die al een decennium bij de band als achtergrondzangeres zingt, hoopt Veland de bezetting nu constant te kunnen houden. Vooral zangtechnisch waren er nogal wat veranderingen, waardoor vrijwel elk album duidelijk anders klonk. Men heeft dus na drie albums afscheid genomen van de Spaanse Ailyn Giménez, de langst ‘zittende’ zangeres. De geschoolde Franse operazangeres Zoldan heeft op Dim Days Of Dolor een melancholieke stem, die vooral tijdens de ‘gewone’ zang erg prettig overkomt, zij het niet erg krachtig. De clichés van het gothicmetalgenre zijn volop aanwezig: dubbele basdrums, beperkte grunts, koortjes, bombastische orkestraties en stevige gitaarriffs. Net als bij Nightwish zijn er invloeden uit de volksmuziek, gaat de muziek meer richting rock en is minder klassiek georiënteerd. Door het gebruik van de piano worden de gitaarmuren wat afgezwakt. Op de elf composities van Veland zingt de man zelf ook geregeld mee en hij doet dat niet onaardig, terwijl gitarist Soltvedt ook zo nu en dan mag soleren. Het enige rustpunt is de laatste track Aeon’s Embrace dat, zoals gewoonlijk bij metalbands, het mooiste nummer is. Dit achtste album zal in mijn beleving geen klassieker in het genre worden, maar een degelijk werkstuk is het wel. Een ruime voldoende dus.