DIRGE FOR THE ARCHONS

Was Argia (2014) al een aardig album, Dirge For The Archons, een wat lastige titel die zoveel als ‘treurzang voor de Archonten (oud-Griekse gezagsdragers)’ betekent, is dat zeker ook. Dat wil zeggen, als je van gothicmetal houdt. Waar Dark Sarah en Amberian Dawn het meer in de melodieuze en symfonische hoek zoeken, gaat het Spaanse Diabulus In Musica meer de kant op van Epica en soms van Lacuna Coil. Naast melodieuze metal valt vooral de uitstekende zang van Zuberoa Aznárez op, naast de onmiskenbare invloeden uit de klassieke muziek. Gelukkig is er weinig geschreeuw, maar wel worden met enige regelmaat de dubbele basdrums ingezet. Als geheel klinkt de band een stuk toegankelijker dan de laatste albums van Lacuna Coil en beduidend minder hard dan The Holographic Principle, het laatste Epica-album. Epische koren begeleiden Zuberoa vrijwel continu en de bombastische orkestraties maken het album tot een weliswaar stevig, maar zeer hoogstaand eindproduct. De dertien nummers duren samen zo’n 54 minuten dus ook daarover valt niets te klagen. De productie had veel oog voor detail met moderne technieken die subtiel zijn ingezet. A Speck In The Universe is een heerlijk rustpunt, een ballad met een prachtige orkestratie. Ook Hiding For You is veel minder heavy en komt in de buurt van een rustiger Delain. The Hawk’s Lament is weer een kort folkachtig rustpuntje, dat overgaat in de tweede ballad op dit album, het slepende nummer Bane met een knipoog naar Nightwish. Ook is het vroegere Nightwish terug te horen in The River Of Loss. De moedertaal wordt gebruikt in het slotnummer, ook zo’n mooie ballad geënt op volksmuziek, waardoor het evenwicht tussen metal en symfo aardig wordt hersteld. Diabulus In Musica bewandelt weliswaar bekende paden, maar doet dit kwalitatief op een niveau dat niet veel bands zullen evenaren. Met dit album kan men ruimschoots over de landsgrenzen heen kijken.