Het Zweedse trio Hollow Earth met niet-Zweedse namen brengt muziek, waarbij menig symfoliefhebber zich kan onderdompelen in een zee van nostalgie. De vroege jaren zeventig worden nadrukkelijk als inspiratiebron gebruikt door de heren van wie C. Nemo alle composities schreef en alle toetsen en gitaren voor zijn rekening nam. De zes nummers, goed voor veertig minuten muziek, houden het midden tussen psychedelisch en vroege symfo met de nadruk op de laatste stroming. Vooral het eerste album van Camel, de oudere albums van Eloy (periode Dawn, 1976) en Pink Floyd zullen aan de basis hebben gestaan van de composities, terwijl op sommige momenten herinneringen aan de eerste bezetting van Deep Purple en van Iron Butterfly opduiken. De zang is vaak vervormd. Als je de muziek van genoemde bands kent dan is de muziek van Hollow Earth absoluut niet origineel. Persoonlijk leg ik liever een oud album van een van die bands op de draaitafel of in de cd-speler, maar dat neemt niet weg dat het allemaal wel erg lekker klinkt wat deze heren presenteren en dan vooral de Hammond. Via bandcamp.com zijn enkele tracks te beluisteren.