De oudjes doen het nog best. Dat is mijn conclusie nadat ik het achttiende studioalbum van de Britse melodieuze hardrocklegende Magnum meermalen heb beluisterd. De zestigers Tony Clarkin (gitaar, zang) en Bob Catley (zang) aangevuld met Mark Stanway (toetsen), Al Barrow (bas) en Harry James (drums, ex-Thunder) dragen dit vlaggenschip al bijna vijfendertig jaar. Met het nieuwe album On The 13th Day gaat de band in oktober en november ongetwijfeld weer een succesvolle tournee maken in Europa. Elf gloednieuwe tracks, goed voor zo'n 55 minuten luisterplezier in de stijl die we al jaren van de band gewend zijn. Voor lezers die Magnum onverhoopt niet kennen: de songs zijn alle gecomponeerd door Clarkin en zijn riffs staan aan de basis van de muziek. Couplet-refrein-coupletstructuur met hier en daar een aardig andersoortig intermezzo of een leuk symfonisch introotje. Deze aanpak hanteert de band al sinds midden jaren zeventig. Mede daardoor zullen tegenstanders te berde brengen dat de muziek zo langzamerhand wel uitgekauwd is. Dat is deels waar, maar de herkenbare stem van Catley en een dito gitaargeluid zijn wel de handelsmerken van Magnum. Het intro van Didn't Like You Anyway met strings en sologitaar heeft een andere sfeer, de overige nummers, inclusief de gevoelig ballad Putting Things In Place, zijn degelijke composities die prima klinken en mooi strak geproduceerd zijn. De stem van Catley is wat omfloerst en minder krachtig dan voorheen, maar de karakteristieken en de techniek zijn er nog altijd. De zang is grotendeels gedubbeld te horen, vaak tweestemmig, terwijl ook de koortjes het werk zijn van deze oude rot. De laatste track From Within is voor mijn beleving de mooiste met een ongelooflijk pakkend refrein compleet met koortje. Opnieuw is Rodney Matthews verantwoordelijk voor het stijlvolle artwork op de cover. Het album is verkrijgbaar op vinyl, cd en als digipack met bonus-cd. Die laatste versie lijkt de interessantste met onder meer livetracks en demo's.