AD: SANGREAL

Sinds David Rohl de Mandalaband weer nieuw leven inblies, is er best het een en ander gebeurd. Na het derde album BC-Ancestors (2009), zijn de twee eerste albums geremasterd uitgebracht als Resurrection inclusief interessant bonusmateriaal. Ondanks het overlijden van toetsenist-componist Woolly Wolstenholme, aan wie dit album ook is opgedragen, heeft Rohl kans gezien om opnieuw een prachtig, 76 minuten lang album af te leveren. Qua stijl borduurt het vooral voort op het tweede album The Eye Of Wendor (1978), terwijl Dave Durant, de stem van het gelijknamige eerste album (1975), te horen is in The King Of Aragon. Verder nemen Marc Atkinson en Ashley Mulford de zang voor hun rekening en uiteraard David Rohl zelf. De muziek leunt zwaar op het rustiger en majestueuzere werk van The Alan Parsons Project. Met knipogen naar The Moody Blues en Barclay James Harvest en met wat Keltische folkinvloeden, heb je een aardig idee wat je als luisteraar kunt verwachten. Het klinkt allemaal uiterst melodieus; je hoort orkestraties met een klassieke inslag, her en der koortjes in kerkelijke stijl dus af en toe een uitstapje richting Era. Kortom: binnen de populaire symfonische muziek komt het hele scala aan variaties aan bod. Tekstueel handelt het album over de heilige graal, maar dan net niet zoals wij die uit de legendes kennen, maar dat is juist daardoor interessant. Ook voor wat betreft het instrumentale en de productie scoort de muziek zeer goed. Bij de instrumentalisten hoor je onder anderen Troy Donockley (iona) en Clem Clements, terwijl Ashley Mulford ook de (solo)gitaar hanteert en Rohl zich vaak met de toetsen en de arrangementen bemoeit. Woolstenholme krijgt een speciaal plekje, want als bonustrack is het prachtige, door John Lees (BJH) geschreven nummer Galadriel toegevoegd met zang van Woolly. De enige kritiek is dat het allemaal wat gedateerd klinkt ondanks de frisse productie. Als je echter oor hebt voor kwaliteit en detail, dan zal dat euvel - zo daar al sprake van is - van absoluut ondergeschikt belang zijn.

Als liefhebbers van goede, traditionele symfo mogen we blij zijn dat bands als de Mandalaband, The Enid, Curved Air, Grobschnitt, Nektar en Eloy de instrumenten weer uit het vet hebben gehaald; dat geeft de ouderen onder ons een euforisch en nostalgisch gevoel. Bovendien kan de jonge garde kennismaken met een essentieel onderdeel van de symfo- en proggeschiedenis. AD: Sangreal is een uitermate geslaagde opvolger van BC-Ancestors!