Krijg nou wat! Female fronted prog(metal) uit Italië, alsof gothicrock en female fronted metal nog niet genoeg zijn! Feit is dat het kwintet van Lunocode aangevoerd door zangeres Daphne Romano, op Celestial Harmonies een krap uur muziek uit de hoed tovert die op zijn zachtst gezegd verrassend te noemen is. Het album opent alsof men een cover van onze landgenoten van Lacuna Coil moet spelen: stevige gitaarriffs en een forse dosis dubbele basdrums. Romano zingt tweestemmig met een octaaf ertussen. De tweede track is totaal anders met een lieflijk zingende Romano. Het toegevoegde fluitwerk zorgt voor een vroege Quidamachtige sfeer. Daarna wordt het allemaal wat steviger, maar het blijft zeer melodieus. Het derde nummer neigt meer naar metal. Romano zing wel wat scherper, maar het nummer heeft een veel rustiger, mooier, bijna balladachtig refrein. De gitaristen Paride Mazzione en Giordano Boncompagni laten nadrukkelijk van zich horen. De vierde track is een vrolijke progpopsong met speels baswerk van Francesco Rossi, afgewisseld met wat steviger fragmenten en een licht psychedelisch aandoend tussenstuk. De gitaar klinkt hier naar mijn gevoel niet loepzuiver. De laatste track is een suite bestaande uit zes delen. Het eerste is een majestueus, orkestraal stuk met uitsluitend toetsen, gevolgd door een rustig stuk, waarin akoestische gitaar en zang domineren. Het derde bedrijf is deels een stuk steviger met een nadrukkelijke rol voor de (bas)gitaar en een wat tegendraadse passage gevolgd door snijdende gitaarsolo's. Op tweederde van deze suite hoor je lieflijke zang begeleid door akoestische gitaar en deels afgewisseld met wat Rushachtige stukjes. Na wat gedreutel volgt een stilte, daarna basspel met ijle orkestraties die de basis vormen voor de gesproken teksten door drummer Perseo Mazzoni.
Celestial Harmonies eindigt met flarden tekst die afkomstig hadden kunnen zijn van het NASA-hoofdkwartier, een beetje een 'ruimteïdee' dus. Het is een wat vreemde cd, een mix van verschillende stijlen, terwijl de productie wat vetter en strakker had gemogen. Desondanks is dit best een aardig debuut.