CD

Rond 1997 besloten gitaristen Volker Trost, Todd Wolf en drummer Apostolos Zaios hun krachten te bundelen en zo ontstond de Duitse epic metalband Human Fortress met als basis Hannover. De eerste twee albums bezorgden de band een aardige reputatie, maar de koerswijziging in 2008 met het album Eternal Empire bleek geen gelukkige en de band viel uiteen.

Vreemd? Ja, nogal. Deze uit Duitsland afkomstige muziek van Schizofrantik is deels al jaren geleden gecomponeerd. Het geheel klinkt zowel eigenwijs, divers als uitdagend. De muziek is een aparte synthese van Cloudmachine en Frank Zappa om maar eens een indicatie te geven. Instrumentaal zit de muziek bijzonder knap in elkaar; de zang is wat minder sterk. Fusion, jazz, rock en pop, het zit allemaal in de zeven composities van Martin Mayrhofer. Sommige stukjes zijn grappig en oubollig; andere zijn waanzinnig knap gespeeld.

De Duitse melodic metalband Silent Force is terug van weggeweest, maar klinkt op deze nieuwe schijf allerminst ‘silent’. Direct al na de opening gaat de band onder leiding van gitarist Alex Beyrodt er flink tegenaan. Met zanger van het eerste uur Michael Bormann en toetsenist Alessandro Del Vecchio in de gelederen, presenteert Beyrodt tien composities − elf op de ‘limited edition’ − die erin gaan als koek.

Stories From Elsewhere bevat melancholieke, elektronische muziek (EM) die soms tegen ambient aan schurkt, maar wel erg mooi is! Rhian Sheehans vorige album Seven Tales Of The North Wind (2011) vond ik al verrassend goed, maar deze twaalf composities overtreffen die van het voorgaande album. Hij schreef er zelf elf en de twaalfde samen met Raashi Malik en Jeff Boyle.

Na de breuk tussen gitarist Luca Turilli en toetsenist Alex Staropoli, kwam Turilli in 2012 al vrij snel met het meer dan gemiddelde album Ascending To Infinity, waarmee hij in eerste instantie duidelijk maakte dat hij de man met de ideeën was. Daarin werd hij gesteund door de bijzonder goede zanger Alessandro Conti, terwijl bassist Patrice Guers en livegitarist Dominique Leurquin ook mee verhuisden.

Bijzonder verrassend; dat is toch wel het minste wat ik kan zeggen van Reaching Places High Above, het ruim drie kwartier durende debuutalbum van het Slowaakse kwintet Persona Grata. De compositorisch en technisch hoogstaande muziek kenmerkt zich door veel invloeden. In de openingstrack Ace zijn dat vooral Dream Theater, Focus en Jethro Tull; in de tweede instrumentale track Istanbul, gaat de muziek meer de rustige kant op met veel oosterse invloeden.

25 jaar na de oprichting komt het Engelse Legend met Spirit, de opvolger van het album Cardinal Points (2011). Vocalist Kerry Parker moest om gezondheidsredenen worden vervangen en toetsenist-bassist Steve Paine mag zich gelukkig prijzen dat hij een ervaren zangeres als Beck Sian kon inlijven. De epische prog voldoet inderdaad geheel aan de karakteristieken: lange nummers en ouderwetse symfonisch-progressieve muziek.

Als je mij zou vragen wat er met Mark Boals is gebeurd nadat hij Yngwie Malmsteen, Ring Of Fire, Royal Hunt, Uli Jon Roth en Syzygy had verlaten, dan zou mijn antwoord luiden dat hij momenteel de microfoon hanteert bij Iron Mask.

De Belg Samuel Arkan treedt duidelijk in de voetsporen van Arjen Lucassen. Met het album Obsessions (2011), een metalopera met een duidelijk verhaal en een aardig rijtje gastmusici, wist hij daarvoor al een solide basis te ontwikkelen.

Het eerste volwaardige album van het Belgische Dyscordia werd geproduceerd door niemand minder dan Jens Bogren (Opeth, Katatonia). Op Twin Symbiosis staan elf nummers, goed voor bijna een uur doorgaans stevige kost, zo nu en dan afgewisseld door rustige, zeer melodieuze passages. Gitaren in overvloed en twee zangers van wie er een voornamelijk grunt.