Het eerste volwaardige album van het Belgische Dyscordia werd geproduceerd door niemand minder dan Jens Bogren (Opeth, Katatonia). Op Twin Symbiosis staan elf nummers, goed voor bijna een uur doorgaans stevige kost, zo nu en dan afgewisseld door rustige, zeer melodieuze passages. Gitaren in overvloed en twee zangers van wie er een voornamelijk grunt. Verwacht dus geen progmetal zoals die van Dream Theater, maar een knipoog naar Opeth wordt wel degelijk gemaakt, terwijl de melodieuze kant ook erg aan Brainstorm en bands als Freedom Call doet denken. Het geluid en de composities klinken erg internationaal, alsof de band al jaren actief is in dit genre. Vaak ratelen de dubbele basdrums, maar tegelijk is met bewondering vast te stellen dat het gitaarspel ruimschoots de middenmoot ontstijgt. De solo’s van gitarist Guy Commeene zijn niet te versmaden. Vooral de tempowisselingen en de sfeervolle stukken zijn aansprekend waarbij we gerust van progressieve invloeden mogen spreken.
Ondanks het onmiskenbare vakmanschap hoort deze muziek als geheel echter veel meer thuis bij een blad als Aardschok.