DARK WINGS OF STEEL

Na de breuk tussen gitarist Luca Turilli en toetsenist Alex Staropoli, kwam Turilli in 2012 al vrij snel met het meer dan gemiddelde album Ascending To Infinity, waarmee hij in eerste instantie duidelijk maakte dat hij de man met de ideeën was. Daarin werd hij gesteund door de bijzonder goede zanger Alessandro Conti, terwijl bassist Patrice Guers en livegitarist Dominique Leurquin ook mee verhuisden. Fabio Lione bleef echter bij Staropoli evenals drummer Alex Holzwarth. De laatste drumde overigens ook op het album van Turilli. Staropoli kreeg verder hulp van zijn broer Manuel voor de composities en Roby De Micheli, de nieuwe aanwinst op gitaar, deed ook een flinke duit in het zakje. De ritmesectie werd gecompleteerd door Alex’ broer en bassist Oliver Holzwarth; zij waren samen ook actief bij Sieges Even. Staropoli zet hoog in op dit album, want er wordt zowel met een koor als een orkest gewerkt. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik het verschil met de orkestraties van Miro Rodenberg niet duidelijk hoor. De elf composities − twaalf in het digipack − geven aan dat Alex Staropoli wel degelijk een drijvende kracht achter het originele Rhapsody was. De bombastische orkestraties en koorzang zijn nadrukkelijk aanwezig, De Micheli speelt eenzelfde snelle stijl als Turilli en de melodramatische stem van Lione, met zijn langzame vibratie, maakt het geheel toch wel erg herkenbaar. Enkele tracks maken een lichte buiging naar de meer doorsnee symfonische metal. Custode Di Pace is een ballad die de stem van Lione optimaal tot zijn recht laat komen, mede doordat de teksten in het Italiaans gezongen worden. Om binnen dit toch vrij beperkte genre met nieuwe melodieën te komen, blijkt helaas best moeilijk en aangezien de arrangementen niet vernieuwend zijn, bekruipt me toch wel een beetje een ‘déjà entendu’-gevoel. Geweldige muzikanten, maar misschien mede door de keuze van dezelfde mensen voor de mix en mastering als bij de concullega’s, wijkt dit album niet wezenlijk af van voorgaande. Dark Wings Of Steel is een erg degelijk en goed verzorgd album met veel dramatiek.