CD

De zestig ruim gepasseerd en nog altijd zeer productief zijn? Ja, dat kan! Gitarist, componist en producer Tony Clarkin komt samen met Bob Catley, zanger van het eerste uur en dus ook van The Eleventh Hour (1983), nu al weer met een opvolger van On The 13th Day (2012). Elf degelijke composities van Clarkin in het bekende melodieuze, licht georkestreerde segment van de AOR, pomprock, melodieuze hardrock of hoe je het genre ook wilt noemen.

In dezelfde oerbezetting als waarmee het Concerto Grosso No 3 werd opgenomen, brengt Aerostella nu de complete trilogie van New Trolls met Luis Bacalov. De Italiaanse routiniers Vittorio De Scalzi, Nico Di Palo, Giorgio D’Adamo en Gianni Belleno brengen met orkest onder leiding van diezelfde Bacalov een geweldig mooie uitvoering van deze ‘classic meets rock’ concerto’s.

La Leggenda New Trolls is een hele mond vol, maar eigenlijk hebben we het hier over de oerbezetting van de Italiaanse New Trolls. Na jarenlang geruzie met twee bands die elkaar de naam betwistten, hebben Vittorio De Scalzi en Nico Di Palo enerzijds en Giorgio D’Adamo en Gianni Belleno anderzijds elkaar eindelijk weer gevonden. Mogelijk was de aanleiding de samenwerking met Luis Bacalov, een andere Italiaanse grootheid op muzikaal gebied.

Na diverse ep’tjes mag het debuutalbum van het Canadese kwintet Incura een regelrechte verrassing heten. Dat wil zeggen: je moet geen stevige muziek schuwen en niet wars zijn van theatrale zang en onverwacht bruuske wendingen. Zoals de band zelf aangeeft: ‘be a leader not a follower’. Daadwerkelijk worden hier theater, rock, symfo, pop, metal en een vleugje klassiek moeiteloos en onnavolgbaar gemixt tot een zeer uitdagend geheel. En dat alles ook nog eens redelijk over de top.

Het meesterbrein achter het succes van Nightwish is ontegenzeggelijk Tuomas Holopainen. Deze Finse componist, toetsenist en arrangeur brengt nu zijn eerste solowerk uit met teksten die gebaseerd zijn op de roman van Don Rosa getiteld The Life And Times Of Scrooge McDuck. Hierin wordt het verhaal van Scrooge verteld vanaf zijn jeugd in het 19^e eeuwse Schotland tot zijn avonturen in de jaren vijftig van de vorige eeuw.

Laat er geen twijfel over bestaan: eigenlijk hoort deze recensie niet in iO Pages thuis, maar net als uw recensent zullen er meer lezers zijn die naast symfo en prog ook de melodieuze (hard) rock, AOR en pomprock omarmen. Welnu, dat is de reden dat ik de cd Bang! van deze sympathieke Zwitsers, die muzikaal zwaar tegen Deep Purple aanleunen, toch bespreek. De band kreeg enkele jaren geleden een gigantische tegenslag toen hun charismatische zanger Steve Lee door een noodlottig ongeval om het leven kwam.

De female-fronted metal heeft geleidelijk overal ter wereld wortel geschoten. De oervorm gothicmetal, met een vaak geschoolde sopraan als zangeres, is blijkens het bestaan van groepen als deze niet beperkt gebleven tot Midden- en Noordwest-Europa. Hoewel Argia, het derde album van het Spaanse zestal Diabulus In Musica, geen hoofdprijs zal winnen voor de originaliteit, moet toch gezegd worden dat het de band niet ontbreekt aan variatie en bovengemiddelde, interessante fragmenten.

Het vierde studioalbum van Martijn Westerholts geesteskind Delain is een logisch vervolg op de voorgaande albums. De bezetting is ongewijzigd gebleven, de productie is waar mogelijk nog verder geperfectioneerd en de negen songs glijden naar binnen als zoete koek. Naast Westerholt bestaat de band uit zangeres Charlotte Wessels en de instrumentalisten Sander Zoer, Timo Somers en Otto Schimmelpenninck van der Oije.

Asia bestaat uit drie routiniers en nieuweling Sam Coulson. Om de wereld in een kleine bezetting te kunnen rondreizen, hadden de heren Geoffrey Downes, John Wetton en Carl Palmer een goede reden om hun creativiteit ruim baan te geven. Coulson is weliswaar een uitstekende gitarist, maar hij mist het karakteristieke gitaargeluid van Steve Howe met wie Asia toch de grootste hits scoorde.

Ian Anderson weet van geen ophouden. Thick As A Brick II (TAAB) was een commercieel en artistiek succes en vanzelfsprekend grijpt hij deze kans aan om dat succes een vervolg te geven. Waarom Homo Erraticus niet als Jethro Tull is uitgebracht is mij niet duidelijk. Gerald Bostock, de hoofdpersoon uit TAAB, speelt opnieuw een rol, omdat de teksten deels ontleend zijn aan diens memoires. Met dezelfde band waarmee hij onlangs met TAAB op tournee was, heeft Anderson dit vijftien composities tellende album vol gespeeld.