DIAL

Simon Godfrey is van huis een Brit, maar hij woont thans in Philadelphia (VS). Dial is zijn tweede album dat hij onder de naam Shineback uitbrengt en opnieuw samen met tekstschrijver Robert Ramsay. Zijn eerste album Rise Up Forgotten dateert van 2013. Dial klokt over de zeventig minuten en al deed Godfrey veruit het meeste werk, hij kreeg hulp van een aardig aantal gastmuzikanten onder wie Dec Burke (Darwin’s Radio) en Ray Weston (Echolyn). Er staan twee epics op dit album; de eerste is het langzame titelnummer dat een wat jazzy instrumentaal gedeelte bevat. Zoals helaas vaker het geval is op progalbums, is de zang niet het sterkste punt op Dial. De heldere, wat lichte stem van Godfrey lijkt op een mix van de stemmen van Nick Barrett (Pendragon) en Guy Manning. Qua stijl is de muziek te scharen onder neoprog. Zo is Without Words een Genesis-achtige jarentachtigsong, maar er zijn ook uitstapjes naar synthpop in Consider His Ways, slow dancepop in Me vs. Me en donkere progmetal in Let Her Sleep. My New Reward heeft een wat dance-achtige, drammende beat. Het doet een beetje aan Turn It On Again van Genesis denken en bevat (te) veel herhalingen. De laatste track is een epic van ruim dertien minuten die vooral indruk maakt door de aardige synth- en gitaarsolo’s. Dial bevat erg mooie passages, maar ik vind het als geheel te onsamenhangend en de zang te zwak om te blijven hangen.