MENNO VON BRUCKEN FOCK

THE SHADOWHEART MIRROR

Artiest / Band: 
OCEANS OF NIGHT (2009)
OCEANS OF NIGHT - THE SHADOWHEART MIRROR

Sommige bezoekers van deze website zullen gitarist-toetsenist Scott Mosher waarschijnlijk kennen van zijn soloalbums. De man is niet alleen muzikant, maar ook schrijver en fotograaf en hij is al meer dan vijftien jaar actief op muzikaal gebied. Met de inlijving van zanger Scott Oliva als opvolger van Todd Corsa, heeft Mosher een krachtige stem in huis gehaald. Zijn muzikale stijl ligt het dichtst bij progmetal, hoewel dat progressieve element compositorisch niet al te zeer naar voren komt. Ik ben geneigd om een beperkte vergelijking te maken met Circle II Circle. Het heavy karakter op The Shadowheart Mirror wordt echter regelmatig doorbroken door instrumentale introotjes of tussenstukjes die meer in de elektronische muziek (EM) en zelfs in de ambient thuishoren. De acht tracks op dit uit 2009 daterende album bevat een krappe 48 minuten vrij zware, maar melodieuze en vrijwel steeds gitaargeoriënteerde kost. Oliva's stem doet mij enigszins aan die van Charlie Dominici (ex-DreamTheater) denken. Hij klinkt helder en is gezegend met een fors stembereik. Toch komt zijn zang niet altijd zuiver over, zoals bijvoorbeeld de uithalen in Living In The Past. De muziek wordt nadelig beïnvloed doordat de geluiden uit de drumcomputer in mijn oren afschuwelijk fantasieloos en hol klinken, terwijl sommige instrumentale stukjes juist weer erg fraai en symfonisch zijn. De productie staat op alle fronten bol van de echo's en ook dat staat mijns inziens een goed resultaat in de weg. De instrumentale titeltrack heet op mijn pc A Violent Reflection en die titel doet helaas al te zeer recht aan het gebodene. Met zijn zware riffs en overstuurde gitaargeluid is deze track, op een kort tussenstukje na, de minst melodieuze van het album. In The Last Goodbye zitten wat meer atmosferische stukjes met ingetogen zang van Oliva. Het album eindigt met een EM-sequencer met daaroverheen stevige gitaarmuren. Voor hardrock en metal zijn de toetsen te nadrukkelijk aanwezig, maar desondanks betwijfel ik of dit album veel progliefhebbers zal aanspreken.