MENNO VON BRUCKEN FOCK

DOMAIN

Artiest / Band: 
OCEANS OF NIGHT (2011)
Oceans of Night

Na het debuut The Shadowheart Mirror heeft Scott Mosher zijn muzikale koers iets bijgesteld. Hoewel die vermaledijde computerdrums nog steeds vreselijk hol klinken op Domain en irritant duidelijk aanwezig zijn, is de balans tussen heavy en elektronisch (EM) stukken beter en valt er naast het vele gitaargeweld ook van heel mooi gedragen instrumentaal toetsenwerk te genieten. De eerste track is al meteen een lange epic van ruim zeventien minuten. Leek de zang van Scott Oliva op het vorige album nog wat op die van Charlie Dominici (ex-Dream Theater), nu houdt de stem het midden tussen die van Ray Alder (Redemption, Fates Warning) en Zak Stevens (ex-Savatage, Circle II Circle). De tien composities klokken samen een goed uur aan muziek en dit keer is het alleszins acceptabel doordat er meer ruimte is voor de keyboards. Er staan ook meer EM-stukken op die aan de muziek van Helmut Teubner en Maxxess doen denken en Domain bevat zowaar ook nog de tranentrekker Divisions of Time en af en toe lijkt de muziek warempel zelfs wat op Eloy. De composities zijn melodieuzer dan op het debuut, al hoor je bij tijd en wijle ook uitstapjes naar het headbangwerk. De solo's van de vaak overstuurde gitaren zijn meestal gebaseerd op simpele akkoordenschema's van één, hooguit twee akkoorden. Doordat de stijl en het geluid in vrijwel elk nummer identiek zijn, is de kans groot dat de verveling toeslaat. Zeker ook, omdat de langzame vibratie in Oliva's stem dat effect nog versterkt, al moet ik zeggen dat de man best een goede stem heeft. Toch leveren al die EM-stukken een aparte status op en is het album beslist het proberen waard voor de liefhebbers van genoemde namen. Een drummer van vlees en bloed en een goede producer zouden van Domain echter meer hebben kunnen maken, denk ik.

Hopelijk kan Scott Mosher deze stijgende lijn vasthouden en wellicht besluit hij in de toekomst wat hulp van buitenaf aan te trekken. De ambient progmetal, zoals hij zijn muziek zelf noemt, is op zich een erg aardige combinatie van (prog)metal, EM en space rock.